Hindistanın Assam ştatında, Makon Kumarın qırışmış barmaqları qurumuş gildədir. O, bir otaqlı, bambuk dirəklər üzərində tikilmiş evinin çölündəki nəmli torpaqda çömələrək sol ayaq barmağı ilə xurma boyda boz bir kasayı – dulusçuluq çarxını fırladır.
Kasanın içərisində təzə alınmış nəm gil topası var. Kumar onu əlləri ilə yayıb hamarlayır və qabın dibini formalaşdırır.
“Nənəm və onun nənəsi bu sənəti bizə miras qoyub. Biz fermer deyilik, torpağımız yoxdur, bu bizim işimizdir,” – 60 yaşlı Makon gili yumruğu ilə basaraq qabın ağzını yonarkən dedi.
Makon, təxminən 540 nəfərlik Kumar icmasına daxildir. Bu icmanın qadınları 16-cı əsrdən bəri özünəməxsus dulusçuluq işləri ilə tanınırlar. Bu qadınlar maşınlardan və ya dulusçuluq çarxından istifadə etmir, əvəzinə gil qabları hazırlamaq üçün ayaq barmaqlarına güvənirlər.
Kumarlar, Hindistanın şimal-şərqindəki Assam ştatında, Subansiri və qüdrətli Brahmaputra çayları arasında yerləşən bir ada bölgəsi olan Majulidə yaşayırlar. Digər etnik qrupların nümayəndələrini də özündə birləşdirən təxminən 200.000 insanın evi olan Majuli adası, illik musson yağışları və daşqınların səbəb olduğu eroziya nəticəsində bir əsrdə 1300 kvadrat kilometrdən (502 kvadrat mil) 483 kvadrat kilometrə (186.5 kvadrat mil) qədər kiçilib.
Maydan sentyabra qədər davam edə bilən musson mövsümündə daşqın suları 1.5 metrdən (5 fut) yüksəkliyə qalxa bilir. Bu, Makonu və digər Kumarları ya kəndi əhatə edən magistral yolda sığınacaq axtarmağa, ya da evlərində tələyə düşməyə məcbur edir.
Ötən həftə Assam Ştatının Fövqəladə Hallar İdarəetmə Təşkilatı (ASDMA) bildirib ki, daşqınlar nəticəsində ştatda 72.000-dən çox insan 355 yardım düşərgəsində sığınacaq tapıb. Bu ilki daşqınlar nəticəsində ən azı 24 nəfər də həyatını itirib.
Çay kənarındakı gilə çıxış qadağası
Daşqınlar zamanı Kumarların dulusçuluq işi dayanır və bu, onların əsas gəlir mənbəyini kəsir. Bundan əlavə, səlahiyyətlilər tərəfindən daşqınların qarşısının alınması istiqamətində səylərin olmaması onların vəziyyətini daha da pisləşdirib.
“Ailəmiz Brahmaputra çayının sahillərindən gil götürürdü,” – Makon deyib.
Ənənəvi olaraq Kumar kişiləri çay sahilində 18-21 metr (60-70 fut) dərinlikdə qazaraq yerli sakinlərin Kumar “maati” (torpaq) adlandırdığı yapışqan, tünd boz gili çıxarırdılar.
Hökumətin daşqınlara və torpaq eroziyasına qarşı tədbirlərinə nəzarət edən dövlətə məxsus Brahmaputra Şurası 2018-ci ildə çay bəndlərinin tikintisinə başlayıb və bu, Kumarların gil üçün çay sahilini qazmasına mane olub.
Şuranın sözçüsü bildirib ki, “Brahmaputra Şurası bu ənənəvi dulusçuluq sənətinə dərin hörmətlə yanaşsa da, çayın açılmış sahillərindən birbaşa gil çıxarılması ciddi torpaq eroziyasına səbəb olur və bu da şuranın Majuli adasını qorumaq səylərinə mane olur.”
Sözçü, şuranın Kumar dulusçularına ərizə formasını doldurduqdan sonra əldə edilə bilən təyin olunmuş çuxurlar və ya quyular vasitəsilə gil təmin etməklə alternativ təklif etdiyini bildirib. Lakin şura, nə qədər Kumarın müraciət etdiyini açıqlamayıb.
Makon deyib ki, Brahmaputradakı bənd onu gili Assamın materik hissəsindən almağa məcbur edib. Bu da, onsuz da kommersiya dəyəri və təşkilatlanmış marketinqi olmayan dulusçuluq biznesinin xərclərini artırıb.
Noyabr onların ən yaxşı ayı sayılır; bu zaman daşqın suları çəkilir və xarici, həmçinin Hindistanlı turistlər Assamın materik hissəsindəki Jorhat şəhərindən Majulinin Salmora kəndinə 90 dəqiqəlik bərə ilə səyahət edirlər. Orada Kumar qadınları dulusçuluq qabları düzəldirlər. Bu turlar Makonun orta məktəbdə oxuyan iki qızı üçün əlavə gəlir gətirir.
Digər günlərdə Kumarlar müxtəlif ölçülü qablar düzəldərək yerli satıcılara satırlar. Süd saxlamaq üçün istifadə edilən ən populyar və kiçik qab olan Tekelis satıcılara cəmi 10 rupiyə (0.12 dollar) satılır. Onlar isə bu qabları Majuli və Assamın materik hissəsindəki mağazalarda 20-100 rupiyə (0.23-1.15 dollar) təkrar satırlar.
Salmorada uzun, dar torpaq yollar var, bambuk və beton evlər dirəklər üzərində sıralanıb. Ada daşqın altında olmayanda, kəndin sərhədindəki yolda yüzlərlə qurudulmuş tekelis üst-üstə yığılır. Kişilər həmin dulusçuluq qablarını bişirib bazarda satırlar.
“Heç bir gəlir yoxdur”
Lakin, daşqına meyilli Majuli adasında təhdid altında olan təkcə yox olan bir dulusçuluq növü deyil.
Salmoradan təxminən 18 kilometr (11 mil) məsafədə Yuxarı Katoni kəndi yerləşir. Orada gecənin səssizliyi tez-tez gənc kişilərin və oğlanların mahnı oxuması və boş barabanları döyməsi ilə pozulur. Onlar, əsasən gecə yarısından sonra ifa olunan, dörd saatlıq Bhaona adlı teatr tamaşası təqdim edirlər. Yerli sakinlər şam yeməyindən sonra tamaşaya gəlir, yerdə oturur və qonşularını, bacı-qardaşlarını və ya dostlarını izləyirlər.
Tamamilə kişi heyətindən ibarət aktyorlar Hindu dastanı Ramayanadan personajları canlandırırlar.
Rəqs-dramda kral rolunu oynayan aktyor Jyoti Bhuyan, “Biz son üç həftədir məşq edirik,” – deyib. “Hətta isti aylarda da çıxış edə bilirik.”
Bhaona 16-cı əsrdən qalma bir sənətdir və Assamda unikal olan açıq ibadət evləri olan Namqharlarda ifa edilir. Majuli Rayon İdarəsinin sözçüsünün bildirdiyinə görə, adada 384-dən çox Namqhar var.
Adadakı bir kollecdə Bhaona aktyoru və politologiya professoru olan Karunav Bhuyan, “Mən uşaq yaşlarımdan bəri bunu edirəm,” – deyib. “Dəyişməyən odur ki, hər hansı bir keçmişə malik hər kəs gəlib bizim çıxışımızı izləyə bilər.”
Bhaona aktyorları bambukdan, gil və inək gübrəsi qarışığından hazırlanmış xüsusi maskalar taxırlar. Maskalar tipik olaraq geniş, badam formalı gözlərə; qalın, qırışmış qaşlara; və tam dişlər və ya parlaq qırmızı dodaqlara malikdir. Maskaların kəskin, bucaqlı üz cizgiləri, göz və saç rənglərinin kontrastı ilə birlikdə, tez-tez Majuli sakinlərinin evlərində sərgilənir.
67 yaşlı maska ustası Hem Chandra Goswami deyib ki, “Əvvəlcə heç kim maska düzəltmək istəmirdi, çünki bunda heç bir gəlir yox idi.”
Majulinin Samaquri kəndində yaşayan Goswami, 2012-ci ildən bəri daha kiçik, asanlıqla asılan maskalar hazırlamağa başlayıb və bu sənəti lisey tələbələrinə öyrədir. O, 2023-cü ildə bu sənət formasını təbliğ etdiyinə görə Hindistanın dördüncü ən yüksək mülki mükafatı olan Padma Şri ilə təltif edilib.
Ənənəvi olaraq, maskaları yalnız kişilər hazırlayırdı və Bhaona tamaşalarında istifadə edirdilər. Lakin bu dəyişir.
25 yaşlı teatr tələbəsi Brishti Hazarika, yerli sənət formalarını qorumağa həsr olunmuş Majuli Mədəniyyət Universitetində maska hazırlanmasını öyrənir. Hazarika deyib ki, “Hökumətdən maliyyə yardımı alsaq da, almasaq da, bu bizi şoular nümayiş etdirməkdən və ya festivallarımızdan zövq almaqdan saxlamır.”
Adanın daha tanınmış turistik yerləri Satralardır – ağ pambıq parçaya bürünmüş bakir kişi rahiblərin yaşadığı mədəni və dini mərkəzlər.
Bhakats kimi tanınan bu rahiblər, yeniyetməlikdən əvvəl Satralara qoşulur və həyatlarını əsas Hinduizmdəki çoxsaylı tanrılardan fərqli olaraq, Lord Krişnaya ibadətə həsr edirlər.
Lakin Majuli Rayon İdarəsinin sözçüsünə görə, illik daşqınlar və torpaq eroziyası son onilliklərdə Satraların sayını 65-dən 35-ə endirib. Daha pisi odur ki, hər Satra düzgün saxlanılmır.
Makondan fərqli olaraq, Samaquri Satra Brahmaputra çayından uzaqda yerləşir və bu səbəbdən illik daşqınların səbəb olduğu dağıntılardan qorunub. Bu, Hem Chandranın əmisi oğlu və digər yerli maska rəssamı Pradip Goswaminin maskaların kommersiya məqsədləri üçün daha çox istehsal imkanlarının olmasını istəməsinin səbəbidir.
O deyib ki, “Maska düzəltmə sənətinin yayılmağa davam etməsi üçün çay üzərində bizi materiklə birləşdirən bir körpü olmalıdır.”
“Bildiğimiz tək şey budur”
2022-ci ildə Assam hökuməti Majulini Jorhatla birləşdirəcək 8 kilometrlik (5 mil) körpünün tikintisini elan etmişdi. Lakin yerli medianın xəbərlərinə görə, 70 milyon dollarlıq layihə ötən ilin sentyabr ayında körpünün tikintisi ilə vəzifələndirilmiş dövlət müəssisəsi olan Uttar Pradeş Dövlət Körpü Korporasiyası (UPSBCL) ödəniş mübahisələri səbəbindən layihədən çəkildikdən sonra dayandırılıb.
Əl-Cəzirə UPSBCL-ə bu spekulyasiyalarla bağlı mövqeyini öyrənmək üçün müraciət etsə də, heç bir cavab ala bilməyib.
Bu ilin may ayında Assam hökuməti körpünün tikintisi üçün yeni podratçı axtarışında olduğunu bildirib. Lakin Majuli sakinləri hökumətin daşqınlardan təsirlənən həyatlarına və dolanışıqlarına qarşı laqeyd olduğunu iddia edirlər.
Adanın inkişafına nəzarət etmək və mədəni irsini qorumaq məqsədi ilə 2006-cı ildə yaradılmış Majuli Mədəni Landşaft İdarəetmə Təşkilatı (MCLMA), icraçı üzvü Sanjib Borkakotinin iddiasına görə, on ildən çoxdur ki, iclas keçirməyib. Hətta onun ildə iki dəfə iclaslara qatıldığı ofis də artıq mövcud deyil, o deyir.
Borkakoti Əl-Cəzirəyə deyib ki, “[Hökumət] nəzarəti yoxdur.” O, Hindistan hökumətinin Majuli üçün ən azı iki dəfə – uğursuzluqla – YUNESKO-nun Ümumdünya İrsi Saytı statusu almağa çalışdığını bildirib. Bu status “beynəlxalq diqqəti cəlb edəcək və yerli hökuməti qalanları qorumağa sövq edəcəkdi.”
Əl-Cəzirə hökumət sözçüsü və Majulinin yerli rəsmilərinə Borkakotinin iddiaları ilə bağlı cavab almaq üçün müraciət etsə də, heç bir cavab ala bilməyib.
Bu arada, Makon kimi Majuli sakinləri üçün sənət təkcə mədəni kimliyin qorunmasından daha artığını ifadə edir. O, sağ qalmaqla bağlıdır.
Makon taxta çubuqdan istifadə edərək gil dulusçuluq qabına forma verərkən, “Sabah evimizin olub-olmayacağını bilmirik,” – deyir. O, qabı sonuncu dəfə fırladıb hər hansı bir çıxıntı olub olmadığını yoxlayır və əlavə edir: “Bildiğimiz tək şey budur.”
24 saat
