Tag: #BakıTəcridxanası

  • Elnarə Qasımova həbsdən yazır: Təcridxanaya feminist baxış: “Elə geyinməlisən ki, gözəgörünməz olasan”

    Elnarə Qasımova həbsdən yazır: Təcridxanaya feminist baxış: “Elə geyinməlisən ki, gözəgörünməz olasan”

    Rəis: Feministlərə necə baxırsınız?

    -Yaxşı.

    Rəis: Hə, siz belə şeylərə pis baxmırsınız.

    Söhbət irəlilədikcə aydın olur ki, Bakı İstintaq Təcridxanasının rəisi Elnur İsmayılov feministləri lezbiyan hesab edir. Təkcə o yox, elə əməkdaşlarının əksəriyyəti də belə düşünürlər.

    Bu dəfə təcridxananı heç cür qəbul etmədiyi, ayıb saydığı feminist baxışla gözdən keçirəcəyik.

    Bir mərtəbəyə sığışdırılan 200 qadın

    Mən Bakı İstintaq Təcridxanasında saxlanılan həbs edilmiş qadınam. 2-ci korpusun 2-ci mərtəbəsində saxlanılıram. Təcridxananın rejim sahəsi 3 mərtəbədən ibarət 8 korpusdan təşkil olunub. Dustaqlar ümumilikdə 24 mərtəbədə yerləşdirilib. Bunlardan qadınlar üçün ayrılan cəmi bir mərtəbədir.

    Kişilərin saxlanıldığı mərtəbələrdə say maksimum 100 nəfər olsa da, 150, bəzən 200 nəfərə çatan qadınlar cəmi bir mərtəbəyə sığışdırılıb. Buna görə yaranan sıxlıq, yer, yataq çatışmazlığı və özü ilə gətirdiyi bir çox maneələrlə qadınlar baş etməli olurlar. Səslərini çıxarıb etiraz edəndə də nəzarətçilərdən bir söz eşidirlər: “Özünüzü kişilərə göstərirsiniz?”

    Qadın korpusu hər iki tərəfdən – alt və üst mərtəbədən kişi korpusu ilə əhatələnib. Mərtəbələrin dəhlizlərinin ortası açıqdır, lambrinlərlə örtülüb. Hər mərtəbədə olan danışıqlar digər mərtəbələrdə eşidilir. Qadınların səsi yüksələn kimi nəzarətçilərin ilk dediyi “Ayıbdır, kişilər eşidir” olur.

    Burada qadınların hər hərəkəti kişi gözü ilə saf-çürük edilir.

    Elə geyinməlisən ki, gözəgörünməz olasan

    Təcridxanada geyimlə bağlı heç bir qanuni tələb olmasa da, qanunsuz tələblər var.

    Qadınlar vəkillə, ailə üzvləri ilə görüşə, məhkəməyə yollananda nəzarətçi onun geyimini gözü ilə qarış-qarış ölçür. Köynəyin yaxası nə qədər açıqdır, ətək dizdən nə qədər qısadır, şalvar nə qədər dardır, ayaqqabı nə qədər hündürdür? Ətəyin uzunluğu ilə bağlı hər nəzarətçinin öz meyarı var. Biri üçün uyğun görünən digəri üçün keçilməz həddir. Qadınları dizdən yuxarı ətəklə və ya bədənə kip oturmuş şalvarla görən nəzarətçi səsini başına atıb “Bu, nə geyimdir? Kişilər var”, “Uzun geyin, kişilər var”, “Pomadan çox deyil? Kişilər var”,- deyə gileylənirlər. Qadın məhbuslar kameralarına geri qaytarılır və geyimləri kişilərin tələblərinə uyğunlaşdırılır. Bütün bu danlaqlara məhəl qoymayıb yoluna davam edən qadınlar isə arxalarınca “Qadınlıqlarına hörmət eləmirlər” tənəsini eşidirlər.

    Geyimlərə qarışmaqla yetinmirlər, bəzən bəzək əşyaları da “qadağan olunmuşlar” siyahısına düşür. Bir ara boyunbağı, sırğa taxmaq qadağan olundu. Elə geyinməlisən ki, gözəgörünməz olmalısan.

    “Qadınlıq dərsləri”ni korpusun nəzarətçilərindən psixoloquna qədər təkcə qadın əməkdaşlar verməyə çalışmır. Musiqiyə qulaq asanda, açıq nəfəslikdən mahnı oxuyanda, bəzən dalaşanda, ya da yüksək səslə nəsə tələb edəndə rejim əməkdaşları dərhal qadın olduğumuzu xatırladır – “Qadına yaraşmır”, “Qadın gərək özünə hörmət eləsin”.

    Təcridxanada qadağan olunmuş eşq

    Nəzarətçilər tez-tez dəhlizdə başlarını şaxtaya salaraq qadınları dinləyirlər ki, görsünlər kim kişi dustaqlarla danışır. Əgər əməliyyatları uğurlu keçsə, qadınları cəza gözləyir, amma kişilər bundan nəsibini almır.

    Səhər iş günü başlayan kimi nəzarətçilər kişi idarəçilərə məruzə edirlər. Onlar da “Qadınsan, utanmrsan kişi ilə danışırsan?” deyə uzun-uzadı alçaldıcı tonda qadınları məzəmmət edirlər. Otaqlarında axtarış aparılır, qadınların məktublarını tapan axtarışçılar əlində məşəl tutan “Azadlıq heykəli” sayağı bir torba məktubu başlarının üstündə dalğalandırıb sevincək onu rəhbərliyə verirlər. Bu sevgi məktubları rəhbər kişi işçilərin yanında ucadan oxunur və oradakı səmimi ifadələr daha sonra nəzarətçilərin, psixoloqun timsalında məhbusların yanında danışılır, məsxərəyə qoyulur. Ardınca qadınların kameraları dəyişdirilir. Həmin vaxt kişi korpusunda sakitlik hökm sürür. Kişilər pul verib məsələni ört-basdır edirlər.

    Qadın və kişi məhbus işçilərə qoyulan fərq

    Qadın məhbus işçilərlə kişi işçilər arasında da fərq qoyulur. Qadın məhbus işçilər ancaq apellyasiya məhkəmələri yekunlaşandan sonra maaş almağa başlayırlar, amma kişi işçilər ilk məhkəmə instansiyaları bitən kimi rəsmi işçi kimi pullarını alırlar.

    Qadın korpusuna rəisin və müavinlərinin yanaşması

    Rəisin heç bir qadın müavini yoxdur. O, ümumiyyətlə qadın korpusuna baş qoşmamağı seçdiyini deyir. Səbəb kimi qadın korpusunda mübahisələrin çox olduğunu və buna qarışarsa, digər 7 korpusla maraqlana bilməyəcəyini göstərir.

    Rəisin əvəzinə müavinləri tez-tez korpusda görünür. Rəis müavini Cavid Güləliyevin qəbuluna yazılıb imkanının olmadığını, qanunla ona çatmalı olan dərmanla təmin edilməsini istəyən qadın məhbus ondan bu cavabı eşitmişdi: “Üzünə baxanda kosmetik prosedurlara az pul xərcləmədiyin görünür. İmkansız görünmürsən”.

    Cavid Güləliyev təkcə qadın məhbuslarla deyil, həm də təcridxananın qadın əməkdaşları ilə etikadan kənar və kobud danışır. O, təcridxananın qadın əməkdaşlarının işindən narazı qalanda korpus boyu avaz-avaz qışqıraraq onlara “cinayətkarlar” deyir. Rejim rəisinə isə tapşırır ki, qadınların yerinə “özünə hörmət edən kişi əməkdaşları” korpusa göndərsin. Daha sonra əlavə edir: “Bilirəm, hamınızın məndən zəhləsi gedir”. Heç kim bu cümləyə etiraz etmir.

    Digər rəis müavini Əhəd Abdiyev də qadın korpusundan uzaq durmağa çalışır. Bu, qadın korpusunda olarkən harada olduğunu soruşan həmkarına “gəlmişəm “jenski”yə, əsəblərimi korlamağa” deyə verdiyi cavabdan da aydın olur. Rəis müavini qəbul zamanı dəhlizdən gülüşünü eşitdiyi qadınların səsini keçmiş dövrdəki qəbilə üzvlərinin çıxardığı səslərə bənzətməkdən də çəkinmir. Üstəlik o da qadınların geyimi ilə bağlı irad bildirməyi, arxalarınca “bunun geyiminə bax” deməyi tərgidə bilmir.

    Qadınlar verbal zorakılıqdan əlavə, fiziki zorakılığa da məruz qalırlar. Bunu rejim rəisinin müavini Arif Heydərov edir. O, qadınlara yumruq, təpik vuraraq təhqiramiz sözlər işlədir. Haqqında yazılan şikayətlərlə bağlı nə təcridxana daxilində araşdırma aparılıb, nə də prokurorluq təhqiqat başladıb. Bu cəzasızlıq onun əl-qolunu daha da açır, zorakılıq hərəkətlərini artırır.

    Tikanlı günlərin sonundakı gül

    Bütün bu alçaldıcı, qeyri-insani, zorakı davranışlardan sonra 8 Mart günü əlində qızılgüllərlə rəis müavini Əhəd Abdiyev görünür. Rəis Elnur İsmayılovun adından qızılgüllər, Ədliyyə naziri Fərid Əhmədovun müavininin adından kosmetik dəstlər qadınlara hədiyyə olunur. İl boyu tikan batırdıqları qadınlara bir gün gəlib gül verirlər. Və “dostunuz”, “qardaşınız“la başlayan təbriklər kamera-kamera dolaşır. Təcridxanadakı alçaldıcı davranışlar isə o qızılgüllər solmamış yenidən başlayır.

     

    Elnarə Qasımova 

    Bakı İstintaq Təcridxanası

     

  • Sevinc Vaqifqızı həbsdən yazır: Təcridxanada nəzarətçi olmaq: “Özümə yer eləyən kimi, dedim, o puldan mənə də çatacaq, yoxsa qapı açmıram”

    Sevinc Vaqifqızı həbsdən yazır: Təcridxanada nəzarətçi olmaq: “Özümə yer eləyən kimi, dedim, o puldan mənə də çatacaq, yoxsa qapı açmıram”

    İş üçün döndüm-dolaşdım “təhsilin yoxdur” deyib işə götürmədilər. Bir gün öyrəndim ki, 3 aylıq kurs keçməklə Penitensiar Xidmətin əməkdaşı olmaq olur. Kursa yazılıb, onu yarım-yamalaq bitirib işə girişdim.

    Məni Bakı İstintaq Təcridxanasının qadın korpusuna nəzarətçi göndərdilər. Əvvəl-əvvəl nizam-intizamdan çox danışdılar. Özümü toparlayıb işimə diqqət elədim.

    Gün keçdikcə başqa nəzarətçilərin illərlə topladığı təcrübəyə baxıb özümü məzəmmət elədim ki, bu nizam-intizamla hara qədər gedəcəksən? Maşının krediti durur, benzin pulunu çıxarmalıyam, özümə əyin-baş almalıyam. Hara qədər nizam-intizam?

    Maaşım heç “Penitensiar Xidmət” yazılı köynək almağa bəs eləmir. Köynəyim tiftik-tiftikdir, amma təzəsini almaq üçün kənara pul qoya bilmirəm.

    Əvvəl-əvvəl 650 manat maaş alırdım. Düzdür, bu pulun qarşılığında bir hərf də tanımıram. Çətinə düşəndə dustaqlardan əlifba sırasını götürürəm. Çox vaxt iş jurnalını da dustaqlara yazdırıram. Buna görə bir-iki dəfə danlanmışam da. Amma nə olsun hərfləri bilmirəm, əsas odur “ə, nədir?”, “az, nədir?” deyə qadın məhbusların üstünə qışqırıb korpusda sakitlik yaradıram. Hər necə olsa da, əsas odur mənim növbəmdə məndən başqa heç kimin səsi çıxmır.

    Gördüm bu qədər əziyyətin qabağında 650 manat azdır, bir tərəfdən də gözümün qarşısında telefona gəlib-gedən baş nəzarətçiyə, rejim rəisinə haqq verir gedir. Dedim, bəs qapını açan mən, dustağı telefona çıxaran mən, pulu götürəndə niyə yada düşmürəm? Özümə yer eləyən kimi, dedim, o puldan mənə də çatacaq, yoxsa qapı açmıram. Qoy, elə dustaqlar “telefon” deyib dad döysünlər. Bundan sonra 5-10 manat “hörmət” elədilər. Amma çox xəsisdilər, daha artığını vermədilər. Mən də pul qazanmaq üçün başqa yollar axtardım. Məsələn, dustaqlar film istəyəndə hər seriyasını 1 manata karta yazdırıb onlara satmağa başladım. Hələ mən yaxşıyam, başqa nəzarətçilər burada ətirdən tutmuş şampuna qədər gətirib satırlar.

    Aramızda nə söz-söhbət olsa da, dustaqlar hörmətimi saxlayır. Ürəyimdən nə keçsə, bişirib verirlər. İşdə olanda yeməyə pul xərcləmirəm, hamısını dustaqlar qarşılayır. Düzdür, sonra onların üstünə çəmkirirəm, amma ara sakitləşən kimi gəlib çörəklərini itirmədiyimi deyirəm. Elə rəisin də “çörəyini” itirmirəm. Görsəm ki, siyasilərdən kimsə onun haqqında eninə-uzununa danışır, tez araya girib rəisimi müdafiə edirəm. Korpusda bu qədər kamera olsa da, deyəsən, mənim sözlərim onun qulağına çatmır. Yoxsa mənə “Tərifnamə”dən filan verərdi. Canı sağ olsun, əsas odur hərf tanımasam da məni işsiz qoymur.

    Burada “adamın” olmayanda işləmək çətin olur. Çox vaxt başqalarının da işini sən görməli olursan, çünki onların adamı var. Yaxşı vəzifədə adamın varsa, boynuna dəsmal salıb oturursan, rütbəlilər qarşında işləyir, sən isə yerindən tərpənmirsən. Qapını açıb dustağı içəri salmaq nədir? Heç zəng çalan telefonu da götürmürsən. Kənardan baxan hər kəs də hesabını götürür ki, sənə iş buyurmaq olmaz, çünki sənin adamın var. Hələ ki, mənim qismətimə belə adam düşməyib, ona görə pis, yaxşı işləməli oluram.

    Gecə işləmək daha rahatdır. Növbəyə qalanda kameralardan götürdüyüm tumu çırtlaya-çırtlaya saatlarla dustaqlarla korpusun dedi-qodusunu edirəm. Söhbətin şirin yerində kimsə məni çağırsa, əsəbləşirəm. Qışqırıram “gözlə də…”, “həkim demisən, bildik də…” deyib söhbətimi yekunlaşdırmadan yerimdən tərpənmirəm.

    Gördüm yoruluram başımı atıb yatıram. Hamıya da demişəm, “nə dərdiniz var mən yatana qədər deyin, yoxsa möhkəm yuxuya gedirəm, oyanmayacam”. Gecə kiminsə halı pisləşsə, vay halına, duran deyiləm.

    Sevinc Vaqifqızı

    Bakı İstintaq Təcridxanası

     

  • Təcridxana rəhbərliyi: “İstəmirik, məhbusu buraxmırıq”

    Təcridxana rəhbərliyi: “İstəmirik, məhbusu buraxmırıq”

    Həbsdə Olan Baş Redaktora Sərinlədici Verilməyib

    “Abzas Media”nın həbsdə olan baş redaktoru Sevinc Vaqifqızı Bakı İstintaq Təcridxanası rəhbərliyinin ailəsi tərəfindən gətirilən sərinlədicini qəbul etmədiyini açıqlayıb. Jurnalist bu barədə ailə üzvlərinə məlumat verib.

    Təcridxana Rəhbərliyinin Mövqeyi

    Məlumatlara görə, jurnalistin sərinlədicinin niyə qəbul edilmədiyi barədə sualına təcridxana rəisinin müavini Əhəd Abdıyev “ürəyimiz belə istəyir” cavabını verib. Abdıyev əlavə edib ki, keçən il sərinlədiciyə icazə verilsə də, bu il “ürəklərinin belə istədiyi” üçün qəbul edilmir. O, həmçinin Sevinc Vaqifqızının kamerasına gələrək sərinlədicinin içəri buraxılmamasının “prinsip məsələsi” olduğunu vurğulayıb. Vaqifqızı təcridxana rəisinin məhbusla prinsip aparmasının səbəbini soruşub.

    Vaqifqızının Kəskin Etirazı və Prinsipi

    Əhəd Abdıyevin təcridxana vəsaiti hesabına sərinlədici təklif etməsinə cavab olaraq, Sevinc Vaqifqızı heç bir şey istəmədiyini, sadəcə öz ailəsinin gətirdiyi sərinlədicinin kameraya gətirilməsini tələb edib. O, sərinlədicinin qadağan olunmuş əşyalar siyahısında olmadığını və ailəsinin aldığı əşyanı içəri keçirmək haqqının olduğunu bildirib. Jurnalist qeyd edib ki, bir ay yarım ərzində üç dəfə sərinlədici gətizdirilsə də, ailəsi çöldə günün altında gözlədilsə də, sonda sərinlədici qəbul edilməyib. Əhəd Abdıyevə müraciət edərək bu cür hərəkətlərə haqqlarının olmadığını vurğulayıb.

    Vaqifqızı, hüquqlarından güzəştə getmədiyi üçün hazırda həbsdə olduğunu bildirib və təcridxana tərəfindən verilən sərinlədicini qəbul etməyəcəyini deyib. O, hazırda 153 qadın məhbusun heç birinə sərinlədici verilmədiyini və yalnız ona təklif olunmasının doğru olmadığını qeyd edib. Jurnalist kameraların istidən əziyyət çəkdiyini və bütün məhbusların vəziyyətinin ağır olduğunu diqqətə çatdırıb. O, dövlət büdcəsinin şəxsi deyil, ümumi olduğunu vurğulayaraq, sərinlədici verilməlidirsə, bütün məhbuslara verilməli olduğunu bildirib.

    “Abzas Media” İşində Hökmlər

    Xatırladaq ki, iyunun 20-də Bakı Ağır Cinayətlər Məhkəməsində “Abzas Media işi” üzrə təqsirləndirilən şəxslərə hökm oxunub. Məhkəmənin qərarı ilə “Abzas Media”nın direktoru Ülvi Həsənli, baş redaktor Sevinc Vaqifqızı, araşdırmaçı jurnalist Hafiz Babalı və “Azadlıq Radiosu”nun jurnalisti, iqtisadçı Fərid Mehralızadə hər biri 9 il, jurnalistlər Nərgiz Absalamova və Elnarə Qasımova 8 il, “Abzas Media”nın koordinatoru Məhəmməd Kekalov isə 7 il 6 ay azadlıqdan məhrum ediliblər.

    Onlar ilkin olaraq qaçaqmalçılıq ittihamı da daxil olmaqla bir sıra maddələrlə təqsirləndirilirdilər. Həbs olunan şəxslər irəli sürülən ittihamları rədd edir, həbslərinin peşəkar jurnalistika fəaliyyətləri ilə əlaqəli olduğunu bildirirlər.

    24 saat