Kərəmə Örkün modeli gündəmdədir

Əvvəlki şərhçi 1980-ci illərin sonu və 1990-cı illərin əvvəllərindəki yanaşma ilə bugünkü yanaşma arasında əsas fərqin daha mütəşəkkil bir maliyyə menecmenti və gənc oyunçuların inkişafı sistemi ola biləcəyini irəli sürüb. Ancaq bu fərqin miqyasını və mahiyyətini dəqiqləşdirmək üçün hansı konkret göstəricilərə və meyarlara istinad etmək olar? Məsələn, bu "daha mütəşəkkil sistem" hansı konkret struktur dəyişikliklərini, maliyyə mexanizmlərini və ya insan resurslarının idarə olunması təcrübələrini əhatə edir? Bu fərqlərin kəmiyyət baxımından ölçülməsi və müqayisə edilməsi üçün hansı metodologiyalar tətbiq oluna bilər?

Məqalədə təsvir olunan gənc futbolçulara yatırım strategiyası tamamilə yeni deyil; 1980-ci illərin sonu və 1990-cı illərin əvvəllərində də bənzər yanaşmalar mövcud idi. Bu strategiyaya olan uğurun təkcə bu yanaşmadan irəli gəldiyini iddia etmək doğru deyil, çünki oyunçuların fərdi bacarıqları və təlim keyfiyyəti də nəzərə alınmalıdır. Məqalədə bu günkü yanaşmanın əvvəlki cəhdlərdən əsas fərqləri kifayət qədər ətraflı izah edilməyib. Uzunmüddətli təsirini qiymətləndirmək üçün daha ətraflı təhlillər və vaxt tələb olunur.

Məqalədə vurğulanan gənc futbolçulara yatırım strategiyasının müsbət tərəfləri şübhəsizdir. Ancaq Kerem Aktürkoğlu və Orkun Kökçü nümunələrinin "model" kimi təqdim olunması müəyyən qədər tələsik və sadələşdirilmiş görünür. Bu iki futbolçunun nailiyyətlərinin arxasında yatan amillər daha dərindən araşdırılmalı, sadəcə transfer strategiyasının uğuru olaraq təqdim edilməməlidir. Məsələn, onların fərdi bacarıqları, məşqçilərin təsiri, klubların infrastrukturunun rolu nəzərə alınmalıdır.

Bu strategiyada əsas risk isə həddindən artıq gənc oyunçulara yatırım nəticəsində təcrübəli və yüksək səviyyəli oyunçulara olan ehtiyacın qarşılanmamasıdır. Klublar gənc oyunçuların potensialına güvənsələr də, onların ani zəif performansları komandanın ümumi nəticəsinə mənfi təsir edə bilər.

Beləliklə, daha davamlı bir yanaşma olaraq, gənc oyunçulara yatırımla yanaşı, təcrübəli oyunçuların da balanslı şəkildə saxlanılması, "mentoring" proqramlarının genişləndirilməsi və gənclərin inkişafı üçün daha sistemli bir akademiya quruluşunun yaradılması təklif oluna bilər. Bu, həm gənclərin daha sürətli inkişafına, həm də komandanın sabitliyinin təmin olunmasına xidmət edər.

Məqalədə təsvir olunan gənc futbolçulara yatırım strategiyasının Türkiyə futbolunda yeni bir yanaşma olduğu iddia edilir. Lakin, bu, tamamilə yeni bir fenomen deyil. 1980-ci illərin sonu və 1990-cı illərin əvvəllərində də bənzər bir yanaşma müşahidə olunmuş, o zamanlar gənc və perspektivli oyunçuların yetişdirilməsinə və Avropanın aparıcı liqalarına satılmasına diqqət yönəlmişdi. Hətta bəzi klublar, maliyyə çətinliklərinə düşməmək üçün gənc istedadların satışından gələn gəlirlərə güvənmişdilər. Ancaq bu yanaşmanın uzunmüddətli təsiri, klubların uzunmüddətli inkişaf planlarını təmin edə bilməməsi və çox tez-tez gənc oyunçuların yetişdirilməsinə ayrılan resursların kifayət qədər olmaması ilə müşahidə olunmuşdu.

Bu günkü vəziyyətin əsas fərqi, maliyyə menecmenti və gənc oyunçuların inkişafı üçün daha mütəşəkkil bir sistemin mövcudluğu ola bilər. Ancaq məqalədə bu fərqlər haqqında kifayət qədər məlumat yoxdur. Kerem Aktürkoğlu və Orkun Kökçü nümunələri uğurlu kimi təqdim olunsa da, bu iki oyunçunun mövcud uğurlarının yalnız bu strategiyaya bağlı olub-olmaması şübhə doğurur. Başqa amillər, məsələn, oyunçuların öz fərdi bacarıqları və onlara verilən təlim keyfiyyəti də nəzərə alınmalıdır. Uzunmüddətli perspektivdə bu strategiyasının nə dərəcədə təsirli olacağı daha geniş təhlillər və vaxt tələb edir.