Qvatemala cəngəlliklərində puma DNT-si: Yırtıcıların sirli qidası üzə çıxdı

Yeni bir araşdırma Qvatemalanın Maya Biosfera Qoruğunda yan-yana yaşayan dörd vəhşi pişiklər növünün – pumaların, yaguarların, osalotların və marqayların – qida rəqabətindən necə qaçdığını ortaya qoyub.

Oreqon Dövlət Universiteti və Qvatemalanın Vəhşi Təbiəti Mühafizə Cəmiyyətinin tədqiqatçıları, kamera tələfi görüntülərini DNT analizi ilə birləşdirərək, heyvanların nə yediyini dəqiqləşdirə biliblər.

Qidalanma vərdişlərinə əsaslanaraq, komanda vəhşi pişiklərin yağış meşələrinin müxtəlif hündürlük zonalarında – meşə döşəməsindən tutmuş, ağacların zirvəsinə qədər – ov etdiyini güman edir. Mahiyyət etibarı ilə, dörd növ özlərinə məxsus şikar nişləri yaradaraq, birlikdə yaşaya bilirlər.

“Journal of Animal Ecology” jurnalında dərc olunan tədqiqat, böyük yırtıcıların sıx tropik meşələrdə necə birgə mövcud ola biləcəyinə işıq salır. Oreqon Dövlət Universitetinin doktorantı və aparıcı müəllif Ellen Dymit deyir: “Habitat itkisi və iqlim dəyişikliyi ekosistemləri yenidən formalaşdırdıqca, yırtıcıların resursları necə bölüşdürməsini anlamaq mühafizə üçün kritik əhəmiyyət kəsb edəcək”.

Yağış Meşələrində Vəhşi Pişiklərin İzində

Oxşar ehtiyacları olan heyvanların eyni mənzərədə necə birlikdə yaşaya biləcəyini anlamaq ekologiyada mühüm bir tədqiqat sahəsidir. Bir çox savannanın ətyeyənləri müxtəlif ərazilərdən istifadə edərək və ya günün müxtəlif vaxtlarında ov edərək qarşıdurmadan qaçırlar. Lakin yağış meşələrində, mövcud sahənin böyük hissəsi yerin üstündə olduğundan, hündürlük zonaları eyni dərəcədə vacib ola bilər.

Daha çox məlumat əldə etmək üçün Dymit və komandası Qvatemalanın şimal-şərqini, Meksika və Belizi əhatə edən 8000 kvadrat mildən artıq ərazidə yerləşən subtropik meşə olan Maya Biosfera Qoruğunun dərinliklərinə səfər ediblər.

Burada tədqiqatçılar 55 yerdə və meşə döşəməsindən təxminən 12 metr hündürlükdə 30 ağacda kamera quraşdırıblar.

Barley və Niffler adlı iki axtarış itinin köməyi ilə sahə komandası həmçinin analiz üçün 215 nəcis nümunəsi toplayıb.

Nəcisdən alınan DNT metabarkodinqini kamera tələfi görüntüləri ilə birləşdirərək, tədqiqatçılar vəhşi pişiklərin pəhrizinin tam həcmini müəyyənləşdirə biliblər.

Yaguarlar əsasən pekarilər (donuzabənzər dırnaqlılar) və doqquz zolaqlı armadillərlə qidalanırdılar. Osalotlar opossumlar və Gaumer’in tikanlı kisə siçanları daxil olmaqla orta və kiçik məməlilərə fokuslanırdılar. Marqaylar isə əsasən siçanlar, siçovullar və opossumlar kimi kiçik ağac məməliləri ilə qidalanırdılar.

Pumaların Gizli Ov Yerləri və Hündürlük Zonaları

Bəlkə də ən təəccüblüsü, Mərkəzi Amerika hörümçək meymunları və qara uluyan meymunlar puma pəhrizinin ən böyük hissəsini təşkil edirdi. Bunun ardınca broket maralları, pekarilər və ovalıq pakaları (böyük gəmiricilər) gəlirdi.

Komanda güman edir ki, yaguarlardan daha yüngül olan pumalar, aşağı ağac qatında hərəkət edə bilirlər ki, bu da yırtıcıların yer səviyyəsindən yuxarıda şikar ovladığı fikrini dəstəkləyir.

Dymit və həmkarları tapıntıların, yağış meşələri yırtıcılarının müxtəlif hündürlük zonalarında ekoloji nişləri necə yaratdığını vurğuladığını bildirirlər. Meşələr kiçilməyə və parçalanmağa davam etdikcə, yırtıcıları daha kiçik sahələrə məcbur etdikcə, rəqabətin güclənəcəyi bir vaxtda bu nümunələri anlamaq getdikcə daha vacib olacaq.

24 saat