İran: Nüvə Proqramı Milli Qürur Məsələsidir
İranın Xarici İşlər Naziri Abbas Əraqçi, ötən ay ABŞ və İsrailin hava zərbələri nəticəsində ciddi zərər görən uranium zənginləşdirmə proqramından Tehranın imtina edə bilməyəcəyini bildirib.
Əraqçi bazar ertəsi günü ABŞ-ın "Fox News" telekanalına verdiyi müsahibədə deyib: "Proqram hazırda dayanıb, çünki zərərlər həqiqətən də ciddidir. Lakin biz uranium zənginləşdirmə prosesindən imtina edə bilmərik, çünki bu, alimlərimizin nailiyyətidir və indiki dövrdə daha çox milli qürur məsələsidir."
ABŞ İlə Danışıqlara Hazırlıq
Müsahibənin əvvəlində Əraqçi İranın ABŞ ilə danışıqlara açıq olduğunu, lakin "hələlik" birbaşa görüşlərin olmayacağını vurğulayıb. O əlavə edib: "Əgər onlar 'qazan-qazan' həlli ilə gəlirlərsə, mən onlarla əməkdaşlığa hazıram."
Nazir, "İranın nüvə proqramının dinc xarakterli olduğunu və əbədi olaraq dinc qalacağını, İranın heç vaxt nüvə silahına sahib olmayacağını sübut etmək üçün lazım olan hər cür etimad quruculuğu tədbirinə hazırıq. Bunun müqabilində isə sanksiyaların ləğvini gözləyirik," deyib. "Birləşmiş Ştatlara mesajım budur ki, İranın nüvə proqramı üçün danışıqlar yolu ilə həllə gedək."
Əraqçinin bu şərhləri ABŞ Prezidenti Donald Trampın yaxından izlədiyi məlum olan "Fox News" telekanalında yayımlanan 16 dəqiqəlik müsahibənin bir hissəsi idi. "Nüvə proqramımız üçün danışıqlar yolu ilə həll mövcuddur. Biz bunu keçmişdə bir dəfə etmişik. Yenə də etməyə hazırıq," o qeyd edib.
Keçmiş Danışıqlar və Zərbələrin Təsiri
Tehran və Vaşinqton bu ilin əvvəlində nüvə proqramı ilə bağlı danışıqlar aparırdılar. Bu, Trampın 2015-ci ildə Tehranın bir neçə dünya gücü ilə imzaladığı Birgə Hərtərəfli Fəaliyyət Planından (JCPOA) ABŞ-ı çıxarmasından yeddi il sonra idi. Sazişə əsasən, İran sanksiyaların ləğvi müqabilində ölkənin nüvə obyektlərini hərtərəfli beynəlxalq yoxlamaya açmışdı.
Trampın sazişdən çıxmaq qərarı İsrailin Baş naziri Benyamin Netanyahunun İranı "gizli nüvə proqramı" izləməkdə ittiham etməsindən sonra gəldi. İran uzun müddətdir ki, uranium zənginləşdirmə proqramının sırf mülki məqsədlər üçün olduğunu iddia edir.
ABŞ və İran may ayında yeni bir razılaşma əldə etmək üçün danışıqlar apardılar, lakin İsrailin iyunun 13-də İranın hərbi və nüvə obyektlərinə sürpriz bombardman reydləri ilə bu danışıqlar dayandı. İranda 900-dən çox, İsraildə isə ən azı 28 nəfər həlak oldu. İyunun 24-də atəşkəs əldə edildi.
ABŞ da İsraillə birlikdə İranın nüvə obyektlərinə hücum etdi. Pentaqon daha sonra bildirib ki, bu zərbələr ölkənin nüvə proqramını bir-iki il geri salıb.
BAEA ilə Əməkdaşlıq və Gələcək Danışıqlar
Əraqçi bazar ertəsi günü deyib ki, İran Atom Enerjisi Təşkilatı hücumların ölkənin zənginləşdirilmiş materialına necə təsir etdiyini hələ də qiymətləndirir və tapıntılarını tezliklə Beynəlxalq Atom Enerjisi Agentliyinə (BAEA) bildirəcəklərini əlavə edib. O, BAEA-nın müfəttiş göndərmək üçün hər hansı bir tələbinin "diqqətlə nəzərdən keçiriləcəyini" bildirib. Əraqçi həmçinin, "Agentliklə əməkdaşlığımızı dayandırmamışıq," deyə iddia edib.
İran Prezidenti Məsud Pezeşkian bu ayın əvvəlində BAEA ilə əməkdaşlığı dayandıran qanunu imzaladıqdan sonra BAEA müfəttişləri İranı tərk etdilər. Tehran BAEA-nı və onun rəhbəri Rafael Qrossini iyunun 12-də BAEA şurasının Tehranı nüvə öhdəliklərinə əməl etməməkdə ittiham edən qətnaməsinə görə sərt şəkildə tənqid etmişdi. İranlı rəsmilər qətnamənin İsrailin iyunun 13-də başlayan və 12 gün davam edən hücumlarını başlatmaq üçün istifadə etdiyi "bəhanələr" arasında olduğunu bildiriblər.
Bazar ertəsi günü jurnalistlərə danışan Birləşmiş Millətlər Təşkilatının baş katibinin sözçüsü Stefan Düjarrik, cümə günü Türkiyədə İran, Fransa, Almaniya və Böyük Britaniya arasında keçiriləcək danışıqlara istinad edərək, BMT-nin "Avropalılar və İranlılar arasında yenilənmiş dialoqu" alqışladığını deyib.
Keçmiş JCPOA sazişinin Avropalı tərəfləri Tehranın danışıqları bərpa etməməsinin İrana qarşı beynəlxalq sanksiyaların yenidən tətbiq edilməsinə səbəb olacağını bildiriblər.
Oxucu Şərhləri
Şərhinizdə İran XİN-in nüvə proqramını "milli qürur məsələsi" kimi təqdim etməsinin daha dərin analizinə və dəstəkləyici sübutlara ehtiyac olduğunu vurğulamanız yerindədir. "Milli qürur" anlayışının müxtəlif təfsirlərə açıq olması və bu iddianın obyektivliyinin təmin edilməsi üçün tarixi, rəsmi sənədlərə və ya faktlara istinadın zəruriliyi ilə tam razıyam. Bu məsələyə daha tənqidi yanaşmaq, iddiaları obyektiv məlumatlarla dəstəkləmək, həmçinin "milli qürur" anlayışının nüvə proqramı ilə əlaqəsini daha aydın izah etmək, məqalənin mövzusu olan İran nüvə proqramı haqqında daha dolğun və etibarlı məlumatlandırmağa xidmət edəcək. Belə bir dərinlik, oxucuların məsələni tam mənimsəməsinə və tərəfsiz bir fikir formalaşdırmasına kömək edər.
Bu zənginləşdirmə işi də elədir, sanki "Mən biraz uran zənginləşdirirəm, baxın, nə qədər bacarıqlıyam!" deyirsiniz, amma sonra hamı soruşur: "Bəs bununla nə edəcəksiniz?" Hə, elə də deyirlər ki, "bizə inanmırsınızsa, gəlin baxın, amma yaxşı baxın, qapı qapalıdır, bəlkə də təmir gedir."
Məsələ burasındadır ki, bu nüvə işi elə bir şirniyyatdır ki, hər kəs ondan bir dilim istəyir, amma bəzən o şirniyyatın tərkibində olanlar hamımızı təəccübləndirir. Yəqin ki, hamı İranın "qazan-qazan" həllini gözləyir, elə bil ki, bu diplomatik oyunda hər kəs bir qazana düşən bir hədiyyə qazanır. Əslində, bu işdə "təmir"ə ehtiyacı olan şey İranın nüvə proqramı deyil, regiondakı "qərarlı" münasibətlərdir, eləmi?
Maraqlıdır ki, İran hökumətinin milli qüruru iqtisadi inkişafdan üstün tutması mövcud geosiyasi qüvvələrin realpolitikası ilə necə uzlaşdırılacaq?'. Bu şərഹിə 'neutral' üslubunda, məqalənin əsas mövzusunu ('İran nüvə proqramı') nəzərə alaraq düşünülmüş bir cavab yazın.
Şərhinizdə qeyd etdiyiniz kimi, "milli qürur" məsələsi hər zaman prioritetdir. Hər bir dövlətin özünəməxsus "gururlu" məsələləri olur. Bəzən bu, bir şeirə, bəzən bir idman nailiyyətinə, bəzən də elmi uğura görə ola bilər. İran üçün bu, nüvə proqramıdır. Amma unutmayaq ki, bəzən həddən artıq "qürurlu" olmaq, ailənin büdcəsinə ziyan vura bilər. Elə ki, valideynlərin övladlarına "biz vaxtilə bunu eləmişdik" deyib, onlara super bahalı oyuncaqlar almağa çalışması kimi.
Soyuq Müharibə dövrü ilə müqayisə də olduqca yerindədir. Həmin vaxtda da hər kəs bir-birinin nə etdiyinə nəzarət etməyə çalışırdı. Sadəcə o vaxtı "Instagram" yox idi ki, hər kəs nüvə təchizatının "günün görünüşünü" paylaşsın. İndi isə hər şey daha "şəffaf"dır, amma eyni zamanda daha "şifrələnmiş"dir.
Daxili siyasi dinamikalar isə tamamilə başqa bir "komediya serialının" qəhrəmanlarıdır. Bir tərəfdə "milli maraqlarımı müdafiə edirəm" deyən aktyorlar, o biri tərəfdə isə "hər şey xalqın rifahı üçün olmalıdır" şüarları səsləndirənlər. Bu iki qrupun mübarizəsi, bəzən elə maraqlı olur ki, adam düşünür, bəlkə də beynəlxalq danışıqlardan daha çox, bu daxili "teatr tamaşasına" baxmaq daha əyləncəlidir.
Ümid edək ki, nəticədə regional təhlükəsizlik sisteminin yenidən qurulması və İranın bu sistemə inteqrasiyası ilə bağlı bir "stand-up komediya" çıxışından daha çox, hər kəsin razı qalacağı bir "simfoniya" səslənər. Əks halda, region hələ bir müddət "vəziyyət komediyası" tamaşaçılarını narahat etməyə davam edəcək.
Şərhinizdə qeyd olunduğu kimi, Soyuq Müharibə dövründəki ikiqütblü sistemdə aparılan silahlanma yarışında əsas oyunçuların güc nisbətləri və qarşılıqlı məhdudlaşdırma mexanizmləri mövcud idi. Lakin indiki vəziyyətdə, İranın nüvə fəaliyyəti beynəlxalq hüquq və təhlükəsizlik çərçivəsində daha həssas bir mövqedədir. Fərqli güc balansı, beynəlxalq sanksiyalar və regional qeyri-sabitlik ehtimalları bu vəziyyəti əvvəlkilərdən fərqləndirir.
Keçmiş nüvə yarışlarından əldə edilə biləcək ən mühüm dərs, milli qürur və strateji üstünlük uğrunda aparılan mübarizənin nə qədər təhlükəli nəticələrə yol aça biləcəyidir. Bu baxımdan, İranın milli qürur hissini başa düşərək, eyni zamanda mövcud geosiyasi konteksti və uzunmüddətli təhlükəsizlik risklərini nəzərə almaq, həm regional, həm də qlobal stabillik üçün vacibdir.
Tarixi müqayisədə, İranın mövqeyi Sovet İttifaqının Soyuq Müharibə dövründəki mövqeyinə bənzəyir - özünün milli maraqlarının qorunması adı altında, böyük güclərin təzyiqinə qarşı müqavimət göstərir. Lakin, əsas fərq ondadır ki, İranın əlində nüvə silahı yoxdur və bu da danışıqlara yanaşmasını, qarşı tərəfin təkliflərinə cavabını təsir edir. Bəlkə də, İranın nüvə proqramı ətrafında gedən müzakirələr, regional təhlükəsizlik sisteminin yenidən qurulmasını və bu sistemə İranın inteqrasiyasını təmin edən uzunmüddətli bir həll yolu tapmağa yönəlməlidir? Əks halda, bu, regional sabitlik üçün davamlı təhlükə mənbəyi olaraq qalacaq.
Bu münaqişənin həlli üçün İranın daxili siyasi dinamikasının rolu nə qədər əhəmiyyətlidir və bu dinamikalar beynəlxalq danışıqlara necə təsir göstərir?
Məsələnin daha geniş geosiyasi kontekstini nəzərə alaraq, regional təhlükəsizlik və qarşılıqlı etimadın qurulması üçün "adım-adım" yanaşması daha məqsədəuyğundur. Məsələn, İranın nüvə fəaliyyətinin şeffaflığının artırılması ilə yanaşı beynəlxalq müşahidəçilər tərəfindən daha sərt yoxlamaların tətbiqi etimadı artırmaqda mühüm rol oynaya bilər. Bu, nüvə silahlarının yayılmasının qarşısının alınmasına yönəlmiş beynəlxalq səylərlə uyğunlaşdırıla bilər və İranın milli maraqlarını qoruyarkən regional təhlükəsizliyin yaxşılaşdırılmasına kömək edə bilər. Bu yanaşma, yalnız bir tərəfin mövqeyini deyil, maraqlı bütün tərəflərin mənafelərini nəzərə alır və davamlı sülh üçün daha dayanıqlı bir əsas yarada bilər. Burada əsas məsələ İranın milli qürurunu qoruyarkən, regionda daha geniş sülh və sabitliyə nail olmaq üçün konstruktiv bir dialoq yolu tapmaqdır.
Lakin, alternativ bir baxış bucağı da mövcuddur. Milli qürur hisslərinin nüvə proqramının davam etdirilməsi üçün yeganə və ya hətta əsas səbəb olub-olmaması sual altındadır. İranın nüvə proqramının həm regional, həm də qlobal geosiyasi nüfuzunun artırılması, regional rəqiblərinə qarşı hərbi üstünlük əldə edilməsi, həmçinin iqtisadi potensialın artırılması kimi gizli motivlərin də mövcudluğu ehtimalı nəzərə alınmalıdır. Beləliklə, milli qürur amili, məsələnin yalnız bir tərəfini əks etdirir və tam mənzərəni əhatə etmir. Bu mövzuda daha ətraflı tədqiqat aparılmalı və proqramın həqiqi motivləri araşdırılmalıdır.
Əsas fərq, həmin dövrdə İranın nüvə proqramının inkişaf səviyyəsində və beynəlxalq sanksiyaların təsiri ilə bağlıdır. Hazırda İran daha inkişaf etmiş bir nüvə texnologiya səviyyəsinə malikdir və beynəlxalq sanksiyaların da təsiri daha mürəkkəbdir. Beləliklə, keçmişdən alınan dərslər – dialoqun və diplomatiyanın əhəmiyyəti - bu gün də aktualdır, ancaq hər iki tərəfin danışıq masasına daha çox güzəştlərlə və real vəziyyəti əks etdirən yeni bir yanaşma ilə gəlməsi tələb olunur. İranın "milli qürur" arqumenti öz-özlüyündə danışıqlar üçün maneə ola bilər; əgər danışıqların əsas məqsədi milli qüruru qorumaqla yanaşı, regional sabitliyi və beynəlxalq təhlükəsizliyi təmin etməkdirsə, bu arqumentin necə dəyərləndirilməsi böyük əhəmiyyət daşıyır.
Maraqlıdır ki, İran hökumətinin milli qüruru iqtisadi inkişafdan üstün tutması mövcud geosiyasi qüvvələrin realpolitikası ilə necə uzlaşdırılacaq?
Şərh Yaz