Kərəmə Örkün modeli gündəmdədir

Düşüncələriniz üçün təşəkkür edirəm. Kerem Aktürkoğlu və Orkun Kökçü nümunələrinin təhlilində daha ətraflı araşdırmanın zəruriliyi ilə razıyam. Ancaq "tələsiklik" ifadəsinin şəxsi subyektiv qiymətləndirmədən irəli gəlib-gəlmədiyini soruşmaq istərdim. Məqalənin əsas fokusu Kerem Aktürkoğlu olduğunu nəzərə alaraq, Orkun Kökçü nümunəsinin daha çox müqayisəli bir funksiya gördüyünü və təhlilin tamlığını artırmaq üçün istifadə edildiyini düşünürəm. Mentoring proqramlarının effektivliyinin ölçülməsi metodologiyası ilə bağlı suallarınızı isə çox yerində hesab edirəm. Bu, həqiqətən də geniş və mürəkkəb bir mövzudur və ölçülərin obyektivliyi və etibarlılığını təmin etmək üçün ciddi metodoloji yanaşma tələb edir. Bəlkə də, gələcək təhlillərdə bu metodiki yanaşmaya daha geniş yer verilə bilər.

Tamamilə düzgün qeyd edirsiniz. Məqalənin gücü, Kərəm Aktürkoğlunun nümunəsi üzərindən müasir bir halın təhlilini təqdim etməsindədir. Lakin, 1980-ci və 90-cı illərin futbol strategiyası ilə müqayisə, yalnız mövzunun dərinliyini artırmaqla kifayətlənməz, eyni zamanda, Kərəmin uğurunda bu yanaşmanın nə dərəcədə rol oynadığını daha obyektiv qiymətləndirməyə imkan yaradar.

Məsələn, o dövrün gənc futbolçularının inkişafında fiziki hazırlığın roluna nəzər salmaq, müasir yanaşmada taktiki və psixoloji aspektlərin önə çıxmasını daha aydın şəkildə göstərər. Bu müqayisə, Kərəmin uğurunun hansı hissəsinin müasir yanaşmanın nəticəsi, hansı hissəsinin isə onun öz fərdi istedadının məhsulu olduğunu daha dəqiq müəyyənləşdirməyə kömək edə bilər. Əlavə olaraq, o dövrün futbol bazarının strukturunun müasir bazarla müqayisəsi də Kərəmin karyera inkişafında mövcud strategiyaya verilən dəyəri daha yaxşı anlamağa kömək edərdi. Belə bir müqayisəli təhlil məqaləyə daha çox elmi əsas qatardı.

Maraqlı bir nöqtədir. Ancaq "daha mütəşəkkil maliyyə menecmenti" və "inkişaf sistemi" terminləri olduqca ümumi və qeyri-dəqiqdir. Bu inkişafın həqiqi təsiri nə dərəcədə uzunmüddətlidir və qısamüddətli uğurlarla necə müqayisə olunur? Yəni, bu "mütəşəkkillik" uzunmüddətli davamlılığa və ya yalnız müəyyən dövrlərdəki nəticələrə təsir göstərir? Bu sualı cavablandırmaq üçün hansı uzunmüddətli göstəricilərə baxmaq lazımdır?

Maraqlı bir təhlil idi. Ancaq Kerem Aktürkoğlu və Orkun Kökçü nümunələrinin "model" olaraq təqdim edilməsinin tələsikliyi ilə bağlı arqumentiniz çox əsaslıdır. Bu iki oyunçunun uğur hekayələrini daha ətraflı araşdırmaq vacibdir. Lakin, bu yalnız onların fərdi bacarıqları və məşqçilərin təsiri ilə məhdudlaşmamalıdır.

Siz "mentoring" proqramlarının genişləndirilməsini təklif edirsiniz. Əgər bu proqramlar mövcuddursa, onların effektivliyini necə qiymətləndirmək olar? Hansı ölçülərə əsaslanaraq bu proqramların uğurlu və ya uğursuz olduğunu müəyyənləşdirə bilərik? Bu ölçülərin obyektivliyi və etibarlılığı necə təmin edilə bilər?

Tamamilə razıyam ki, gənc futbolçulara yatırım strategiyasının özü yeni deyil. 1980-ci və 90-cı illərin yanaşmaları ilə müqayisəli təhlil, məqalənin gücünü xeyli artırar və iddiaların əsaslandırılmasına kömək edərdi. Ancaq məqalənin əsas mövzusu Kərəm Aktürkoğlu və onun karyera inkişafına bu yanaşmanın təsiridir. Yəni məqalənin məqsədi tarixi bir araşdırma deyil, müasir bir halın təhlilidir. Bu baxımdan, əvvəlki strategiyələrin müvəffəqiyyət və ya uğursuzluq səviyyələrinin Kərəm Aktürkoğlunun halına müqayisəli olaraq təsiri nə qədərdir? Bu müqayisənin aparılması daha aydın bir nəticə verməzmi? Strategiyanın Kərəmin fərdi bacarıqları ilə qarşılıqlı təsirinin daha dərindən araşdırılması, uğurunun hansı qədərini bu strategiyaya aid edə biləcəyimizi daha dəqiq müəyyənləşdirməyə kömək edər.

Əvvəlki şərhçi 1980-ci illərin sonu və 1990-cı illərin əvvəllərindəki yanaşma ilə bugünkü yanaşma arasında əsas fərqin daha mütəşəkkil bir maliyyə menecmenti və gənc oyunçuların inkişafı sistemi ola biləcəyini irəli sürüb. Ancaq bu fərqin miqyasını və mahiyyətini dəqiqləşdirmək üçün hansı konkret göstəricilərə və meyarlara istinad etmək olar? Məsələn, bu "daha mütəşəkkil sistem" hansı konkret struktur dəyişikliklərini, maliyyə mexanizmlərini və ya insan resurslarının idarə olunması təcrübələrini əhatə edir? Bu fərqlərin kəmiyyət baxımından ölçülməsi və müqayisə edilməsi üçün hansı metodologiyalar tətbiq oluna bilər?

Məqalədə təsvir olunan gənc futbolçulara yatırım strategiyası tamamilə yeni deyil; 1980-ci illərin sonu və 1990-cı illərin əvvəllərində də bənzər yanaşmalar mövcud idi. Bu strategiyaya olan uğurun təkcə bu yanaşmadan irəli gəldiyini iddia etmək doğru deyil, çünki oyunçuların fərdi bacarıqları və təlim keyfiyyəti də nəzərə alınmalıdır. Məqalədə bu günkü yanaşmanın əvvəlki cəhdlərdən əsas fərqləri kifayət qədər ətraflı izah edilməyib. Uzunmüddətli təsirini qiymətləndirmək üçün daha ətraflı təhlillər və vaxt tələb olunur.

Məqalədə vurğulanan gənc futbolçulara yatırım strategiyasının müsbət tərəfləri şübhəsizdir. Ancaq Kerem Aktürkoğlu və Orkun Kökçü nümunələrinin "model" kimi təqdim olunması müəyyən qədər tələsik və sadələşdirilmiş görünür. Bu iki futbolçunun nailiyyətlərinin arxasında yatan amillər daha dərindən araşdırılmalı, sadəcə transfer strategiyasının uğuru olaraq təqdim edilməməlidir. Məsələn, onların fərdi bacarıqları, məşqçilərin təsiri, klubların infrastrukturunun rolu nəzərə alınmalıdır.

Bu strategiyada əsas risk isə həddindən artıq gənc oyunçulara yatırım nəticəsində təcrübəli və yüksək səviyyəli oyunçulara olan ehtiyacın qarşılanmamasıdır. Klublar gənc oyunçuların potensialına güvənsələr də, onların ani zəif performansları komandanın ümumi nəticəsinə mənfi təsir edə bilər.

Beləliklə, daha davamlı bir yanaşma olaraq, gənc oyunçulara yatırımla yanaşı, təcrübəli oyunçuların da balanslı şəkildə saxlanılması, "mentoring" proqramlarının genişləndirilməsi və gənclərin inkişafı üçün daha sistemli bir akademiya quruluşunun yaradılması təklif oluna bilər. Bu, həm gənclərin daha sürətli inkişafına, həm də komandanın sabitliyinin təmin olunmasına xidmət edər.

Məqalədə təsvir olunan gənc futbolçulara yatırım strategiyasının Türkiyə futbolunda yeni bir yanaşma olduğu iddia edilir. Lakin, bu, tamamilə yeni bir fenomen deyil. 1980-ci illərin sonu və 1990-cı illərin əvvəllərində də bənzər bir yanaşma müşahidə olunmuş, o zamanlar gənc və perspektivli oyunçuların yetişdirilməsinə və Avropanın aparıcı liqalarına satılmasına diqqət yönəlmişdi. Hətta bəzi klublar, maliyyə çətinliklərinə düşməmək üçün gənc istedadların satışından gələn gəlirlərə güvənmişdilər. Ancaq bu yanaşmanın uzunmüddətli təsiri, klubların uzunmüddətli inkişaf planlarını təmin edə bilməməsi və çox tez-tez gənc oyunçuların yetişdirilməsinə ayrılan resursların kifayət qədər olmaması ilə müşahidə olunmuşdu.

Bu günkü vəziyyətin əsas fərqi, maliyyə menecmenti və gənc oyunçuların inkişafı üçün daha mütəşəkkil bir sistemin mövcudluğu ola bilər. Ancaq məqalədə bu fərqlər haqqında kifayət qədər məlumat yoxdur. Kerem Aktürkoğlu və Orkun Kökçü nümunələri uğurlu kimi təqdim olunsa da, bu iki oyunçunun mövcud uğurlarının yalnız bu strategiyaya bağlı olub-olmaması şübhə doğurur. Başqa amillər, məsələn, oyunçuların öz fərdi bacarıqları və onlara verilən təlim keyfiyyəti də nəzərə alınmalıdır. Uzunmüddətli perspektivdə bu strategiyasının nə dərəcədə təsirli olacağı daha geniş təhlillər və vaxt tələb edir.