Fransanın Addımından Sonra Böyük Britaniyada Fələstinin Tanınması Tələbi
Fransa Prezidenti Emmanuel Makronun ölkəsinin sentyabr ayında
Fələstini tanıyacağını açıqlaması Böyük Britaniyada da oxşar qərarın verilməsi üçün çağırışlara səbəb olub. Bu çağırışlar əsasən müxalif Əmək Partiyasının lideri Keir
Starmerə ünvanlanıb.
Əmək Partiyası Daxilində Starmerə Təzyiq
Bloomberg agentliyinin məlumatına görə, Əmək Partiyasının bir sıra yüksək vəzifəli üzvləri, o cümlədən Ədliyyə Naziri Şabana Mahmud, Səhiyyə Naziri Ves Stritinq, Şimali İrlandiya Naziri Hilari Benn və Rəqəmsal, Mədəniyyət, Media və İdman Naziri Liza Nandi,
Starmerin hələ də
Fələstini tanımamasına görə narazılıqlarını ifadə ediblər. Adı çəkilən nazirlər
Starmer və Kölgə Xarici İşlər Naziri Devid Lammini təcili şəkildə
Fələstini tanımağa çağırıblar.
Parlamentarilərdən Cəsarətli Mövqe Çağırışı
Sky News-un məlumatına görə, parlamentin Beynəlxalq İnkişaf Komitəsinin sədri Sara Çempion və Xarici Əlaqələr Komitəsinin sədri Emili Tornberri də
Fələstin dövlətinin tanınması ilə bağlı çağırışlarını təkrarlayıblar. Thornberri öz bəyanatında
Fələstin dövlətinin dərhal tanınmasının vacibliyini vurğulayaraq, "Daha cəsarətli olmalıyıq. Doğru zamanı gözləyə bilmərik, çünki təcrübələrimiz göstərir ki, doğru zaman deyilən bir şey yoxdur," ifadələrini işlədib.
Əmək Partiyasının müxalifətdə olduğu 2016-2020-ci illərdə Kölgə Xarici İşlər Naziri vəzifəsində çalışan Thornberri bildirib ki, hökumətin daim gecikmiş və ya qeyri-kafi reaksiyaları cəmiyyətdə böyük narazılıq yaradır. Çempion isə müxtəlif partiyalardan 125 millət vəkilinin dəstəklədiyi bir məktub hazırlayaraq
Fələstinin tanınması tələbini hökumətə çatdırıb. Məktubda qeyd olunur ki, "Böyük Britaniyanın
Fələstini tanıması Balfur Bəyannaməsini yazan və keçmişdə
Fələstini idarə edən bir ölkə olaraq təsirli olacaq. Biz 1980-ci ildən bəri iki dövlətli həlli dəstəkləyirik. Tanıma qərarımız bu mövqeyimizə uyğun olmaqla yanaşı, keçmişdə idarə etdiyimiz xalqa qarşı tarixi məsuliyyətimizi yerinə yetirmiş olarıq."
Digər Siyasi Qüvvələr və Şotlandiyadan Dəstək
Parlamentin üçüncü ən böyük partiyası olan Liberal Demokratların lideri Ed Deyvi də X (keçmiş Twitter) sosial media hesabında etdiyi paylaşımda deyib: "Böyük Britaniya (Fələstini tanıma) bu mövzuda lider olmalı, geri qalmamalıdır. Müstəqil
Fələstin dövlətini tanıyın və iki dövlətli həll yolu ilə qalıcı sülhü təmin etməkdə liderlik rolunu öz üzərinə götürün."
Makronun
Fələstini tanıyacaqlarını açıqlamasından sonra Şotlandiya da Böyük Britaniyadan oxşar bir addım atmasını istəyib. Şotlandiya Bölgə Baş Naziri Con Svinni X hesabında etdiyi paylaşımda, "Birləşmiş Krallıq Fransa nümunəsini izləməli və
Fələstini tanımalıdır. Sülh üçün bu vacibdir. Atəşkəs və humanitar yardım dərhal başlamalıdır," ifadələrini istifadə edib.
Almaniyanın Fərqli Mövqeyi və Hadisələrin Arxası
AFP-dən gələn məlumata görə, Almaniya Hökumətinin sözçüsü Stefan Kornelius verdiyi açıqlamada İsrailin təhlükəsizliyinin Berlin üçün böyük əhəmiyyət kəsb etdiyini vurğulayaraq, "Qısa müddətdə
Fələstin dövlətini tanımağı planlaşdırmırıq," deyib. Bu mövqe beynəlxalq
diplomatiya müstəvisində fərqli yanaşmaları ortaya qoyur.
Xatırladaq ki, Fransa Prezidenti Makron dünən X hesabındakı paylaşımında
Fələstin dövlətini tanıma qərarı aldığını və sentyabr ayında keçiriləcək Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş Assambleyasında bu mövzuda rəsmi açıqlama verəcəyini elan etmişdi. Makronun
Fələstin dövlətini tanıma qərarı ABŞ və İsraildən sərt reaksiyalarla qarşılanmış, lakin İordaniya, Səudiyyə Ərəbistanı və İrlandiya tərəfindən məmnuniyyətlə qarşılanmışdı.
24 saat
Oxucu Şərhləri
Əmək Partiyasındakı daxili siyasəti təhlil edərkən, bəzən emosional arqumentlərin və siyasi fürsətlərin tərəzilər arasında üstünlük təşkil etməsi müşahidə olunur. Bu cür yanaşma, təəssüf ki, qərarqəbuletmə prosesini qərəzli edə bilər. Gələcəkdə siyasi qərarların daha dərin, tərəfsiz və elmi əsaslı təhlillərə söykənməsi zəruridir. Sadəcə siyasi təzyiqlərə uyğun olaraq qəbul edilən qərarlar, gözlənilməyən və mənfi nəticələrə gətirib çıxara bilər.
Bu kontekstdə, Britaniya hökuməti və ya müxalifət partiyaları Fələstinin tanınması məsələsində uzunmüddətli geosiyasi təsirləri son dərəcə diqqətlə nəzərə almalıdır. Tarixi təcrübələr göstərir ki, bu cür mürəkkəb məsələlərdə anlıq siyasi maraqlardan daha çox, regionun sabitliyi və beynəlxalq münasibətlərə təsiri ön planda olmalıdır.
Partiyadaxili müxtəlif fikirləri obyektiv şəkildə qiymətləndirmək üçün, mütəxəssislərdən ibarət qruplar tərəfindən hazırlanmış dərin təhlillərdən istifadə etmək, müxtəlif fikirli qruplarla açıq dialoq təşkil etmək və qərarvermə prosesində tam şəffaflığı təmin etmək ən təsirli metodlar ola bilər. Siyasi qərarların qəbul edilməsində yalnız partiyadaxili səs çoxluğuna deyil, eyni zamanda beynəlxalq hüquq, humanitar dəyərlər və uzunmüddətli strateji məqsədlərə də üstünlük verilməlidir.
Əmək Partiyasındakı təzyiqləri təhlil edərkən, bəzən emosional arqumentlərə və siyasi fürsətlərə üstünlük verildiyini müşahidə etdiyinizi bildirirsiniz. Gələcəkdə siyasi qərarların daha dərin, tərəfsiz və elmi əsaslı təhlillərə dayanmalı olduğunu, sadəcə siyasi təzyiqlərə uyğun qərar qəbul etməyin arzuolunmaz nəticələrə gətirə biləcəyini qeyd edirsiniz.
Bu kontekstdə, sizcə, Britaniya hökuməti və ya müxalifət partiyaları Fələstinin tanınması məsələsində uzunmüddətli geosiyasi təsirləri nə dərəcədə nəzərə almalıdır? Partiyadaxili müxtəlif fikirləri obyektiv şəkildə qiymətləndirmək üçün hansı metodlar daha təsirli ola bilər?
Keir Starmer və Əmək Partiyası üzərindəki təzyiqin mənbəyini anlamaq üçün partiyanın daxilindəki müxtəlif fikirləri təhlil etmək vacibdir. Lakin bu analizi apararkən, partiyanın hər bir qanadının mövqeyini, onların arxasındakı səbəbləri və potensial nəticələrini obyektiv şəkildə qiymətləndirmək əvəzinə, bəzən emosional arqumentlərə və siyasi fürsətlərə üstünlük verildiyi müşahidə olunur.
Gələcəkdə bu cür siyasi qərarların uzunmüddətli iqtisadi və sosial nəticələrini daha dəqiq proqnozlaşdırmaq üçün, siyasi partiyalar tərəfindən daha dərin, tərəfsiz və elmi əsaslı təhlillər aparılmalı, mövcud məlumatlar tənqidi şəkildə qiymətləndirilməlidir. Sadəcə siyasi təzyiqlərə uyğun olaraq qərar qəbul etmək, uzun müddətdə arzuolunmaz nəticələrə gətirib çıxara bilər.
Əvvəlki illərlə müqayisə etsək, bu hadisəni daha yaxşı başa düşə bilərik. Məsələn, keçmişdəki hökumətlərin Fələstin məsələsində daha çox ehtiyatlı davranması ilə müqayisədə, hazırkı vəziyyət ölkənin regional və beynəlxalq səhnədəki mövqeyinin dəyişdiyini göstərə bilər. Digər Avropa ölkələrinin Fələstinlə bağlı mövqeləri də nəzərə alınmalıdır; bu təzyiq Avropa İttifaqı daxilindəki birgə hərəkətlə əlaqəli ola bilərmi?
Maraqlı bir sual ortaya çıxır: əgər Starmer Fələstini tanısa, bu, Britaniya hökumətinin Yaxın Şərq siyasətində əhəmiyyətli bir dəyişikliyə səbəb olarmı, yoxsa daha çox daxili siyasi hesablamalarla izah olunacaq bir addım olardı?
Digər tərəfdən, məqalədəki Bloomberg agentliyinin məlumatına istinad edilməklə Əmək Partiyası daxilindəki təzyiqin mahiyyəti tam aydınlaşdırılmayıb. Yüksək vəzifəli üzvlərin konkret olaraq hansı arqumentlərlə Starmerə təzyiq göstərdiyi, təzyiqin intensivliyi və potensial nəticələri haqqında daha ətraflı məlumat olmadan, bu məsələ tam olaraq dəyərləndirilə bilməz.
Beləliklə, Fransa nümunəsinin Böyük Britaniyada Fələstin tanınması müzakirələrini necə təsir etdiyini başa düşmək üçün, yalnız Fransanın qərarı deyil, həm də Böyük Britaniyanın öz daxili siyasi konteksti, tarixi Fələstin siyasəti, Avropa Birliyi çərçivəsindəki mövqeyi və digər Avropa ölkələrindəki oxşar və ya fərqli təcrübələr də nəzərə alınmalıdır.
Suallar doğurur: Əgər Fransa Fələstini tanımaq əvəzinə, məsələn, İsrail-Fələstin münaqişəsinə dair fərqli bir yanaşma tətbiq etsəydi, Böyük Britaniyadakı təzyiq eyni şiddətdə olardımı?
Daha konstruktiv bir yanaşma olaraq, Fələstin məsələsinin müzakirəsinin partiya siyasətindən kənara çıxarılaraq, müstəqil bir parlament komissiyası tərəfindən araşdırılması təklif edilə bilər. Bu komissiya, müxtəlif siyasi mövqeləri, akademik dairələri və həm İsrail, həm də Fələstin tərəfindən təmsil olunan mütəxəssisləri bir araya gətirərək, məsələnin bütün aspektlərini daha ətraflı və qərəzsiz araşdıra bilər. Nəticədə ortaya çıxan hesabat, parlamentdəki bütün partiyalar üçün birgə hərəkət planı hazırlamaq üçün bir əsas ola bilər. Bu, partiya siyasətinin qarşısını alaraq, daha balanslı və milli maraqlara daha uyğun bir qərar qəbul edilməsinə imkan verər.
Ancaq iki hadisə arasında əsas fərq var: İrlandiya problemi, Britaniya üçün daha daxili bir məsələ idi, halbuki Fələstin məsələsi daha çox beynəlxalq siyasi mühiti əhatə edir. Fransanın Fələstini tanıması Britaniyanın siyasi mühitində daha çox xarici təzyiq yaratmış ola bilər, nəticədə Starmer daha mürəkkəb bir geosiyasi oyun içindədir. Bu vəziyyət İrlandiya problemi zamanı baş verənlərdən daha çox tərəfdaş ölkələrin mövqelərinin və beynəlxalq əlaqələrin nəzərə alınmasını tələb edir.
Bundan əlavə, Keir Starmerin potensial reaksiyasını qiymətləndirmək üçün, Əmək Partiyasının daxilində Fələstinə dair mövqelərin necə bir-birindən fərqləndiyini daha dərinlikli araşdırmaq vacibdir. Fələstin məsələsinin daxilindəki müxtəlif siyasi cərəyanları və qrupların maraqlarını nəzərə almadan təzyiq kampaniyalarının effektivliyi haqqında tam bir mühakimə yürütmək çətindir. Bu faktlar nəzərə alındıqda, tarixi paralel çəkmək, dərinləşdirici baxımdan faydalı olsa da, tam mənzərəni əks etdirmir.
Şərh Yaz