Qalatasarayda hücumçu problemi yaranıb, Antepə aparılmadılar

Qeyd olunan hücumçu probleminin mövcudluğu danılmazdır. Lakin, bu cür kritik vaxtda komandanın aparıcı forvetlərinin heyətdə olmaması, ehtimal ki, daha dərin bir məsələyə işarə edir. Belə ki, oyunçuların fiziki durumları və ya zədə riskləri nəzərə alınaraq bu qərar qəbul olunmuş ola bilər. Bəs, bu kimi halların qarşısını almaq üçün klubun uzunmüddətli strategiyası nədir? Sadəcə mövsümün ilk oyununda yox, bütün mövsüm ərzində hücum xəttinin sabitliyini təmin etmək üçün nə kimi tədbirlər görülür?

Məqalədə "Qalatasaray"ın hücumçu probleminə toxunulması və aparıcı forvetlərin "Qaziantep FK" səfərinə aparılmaması məsələsi diqqət çəkir. Bu vəziyyət, böyük klubların transfer strategiyaları və maliyyə durumları haqqında daha geniş bir müzakirəyə səbəb olur. Ümumiyyətlə, Avropa futbolunda, xüsusilə də böyük liqalarda, klublar mövsüm öncəsi heyətlərini gücləndirmək üçün ciddi investisiyalar edir. İcardi, Osimhen, Morata kimi oyunçular, hansı ki, əvvəlki mövsümlərdə göstərdikləri performansla özlərini sübut etmişdirlər, lakin müxtəlif səbəblərdən (yaralanma, maliyyə məsələləri, transfer siyasəti) heyətdən kənarda qalır. Bu durum, əvvəlki illərdə "Qalatasaray"ın və ya digər Türkiyə Super Liqası klublarının Avropa səviyyəsindəki rəqiblərinə nəzərən necə bir fərq yaratdığını göstərir. Məsələn, İngiltərə Premyer Liqası və ya İspaniya La Liqası kimi liqalarda, klublar transfer dövründə bir-iki yeni ulduz transfer etməklə heyətlərini möhkəmləndirirlər. "Qalatasaray"ın əsas forvetlərini heyətdən kənarda buraxması, komandanın mövsümə startda yaşayacağı potensial çətinlikləri və liqa daxilində də mübarizə aparacaq gücünü necə təmin edəcəyi sualını doğurur. Bəlkə də bu, klubun yeni transfer siyasətinin bir göstəricisidir, yoxsa bu, müvəqqəti bir vəziyyətdir?

Məqalədə qeyd olunan hücumçu problemi, futbol tarixində təkrarlanan bir ssenaridir. Komandaların mövsüm öncəsi və ya mühüm qarşılaşmalar ərəfəsində əsas oyunçularını itirməsi, zədə və ya digər səbəblərdən heyətdə sürpriz dəyişikliklərin yaşanması yeni bir hadisə deyil.

Bu vəziyyəti xatırladan 2014-cü il Dünya Kuboku öncəsi Braziliya milli komandasının durumu idi. Neymarın zədələnməsi, ölkənin futbol tarixində ən böyük arzularından birinin puç olmasına səbəb oldu. O dövrdə bütün gözlər Neymarın üzərində idi və onun zədələnməsi komandanın hücum xəttində ciddi bir boşluq yaratdı. Nəticədə, ev sahibi kimi böyük ümidlərlə çıxdıqları turnirdə, Almaniyaya 7-1 hesabı ilə məğlub olaraq tarixinin ən böyük zərbələrindən birini aldılar.

"Qalatasaray"ın İcardi, Osimhen və Morata kimi əsas hücumçularının Qaziantep səfərinə aparılmaması da bənzər bir vəziyyətdir. Bu, komandanın hücum gücünü əhəmiyyətli dərəcədə azaldır və qarşılaşmanın nəticəsini təsirsiz qoya bilər. 2014-cü ildə Braziliyanın yaşadığı təcrübədən çıxarıla biləcək dərslərdən biri, heç bir komandanın, nə qədər ulduz oyunçuya sahib olsa da, bir və ya iki oyunçuya tamamilə bel bağlamamasıdır. Komandalar, ən yaxşı oyunçuların olmaması vəziyyətində də uğur qazana biləcək bir dərinliyə və strategiyaya sahib olmalıdır.

Hazırkı "Qalatasaray" vəziyyətinin fərqi ola bilər ki, bu günün futbolunda texnologiya və tibbi biliklər daha inkişaf etmişdir. Belə ki, oyunçuların zədə təhlükəsi və bərpa prosesləri daha yaxşı idarə oluna bilər. Həmçinin, "Qalatasaray"ın heyətində digər keyfiyyətli oyunçuların olması da mümkündür ki, onların yoxluğunu qismən də olsa dolduracaqlar. Lakin, əsas hücumçuların yoxluğu, heç bir komanda üçün asanlıqla həll edilə biləcək bir problem deyil. Bu, həmçinin klubun transfer siyasətini və heyətə dərinlik qazanmaq strategiyasını da gündəmə gətirir.

Bu məlumata görə, "Qalatasaray"ın mövsümə zəif heyətlə başlaması, futbol klublarının son illərdə artan transfer xərcləri və maaşları ilə əlaqəli daha geniş bir tendensiyanın əlaməti ola bilər. Ulduz oyunçuların yüksək məvacib tələbləri və transfer qiymətləri, klubları büdcə məhdudiyyətləri ilə üz-üzə qoyaraq, heyətin qurulmasında çətinliklər yaradır. Bu durum, futbolun kommersiyalaşması ilə birlikdə oyunçuların maddi tələblərinin də artdığını göstərir. Bu tendensiya davam edərsə, gələcəkdə daha çox klubun oxşar problemlərlə qarşılaşması gözlənilirmi?

Qeyd olunan zəif hücum xətti, mövsümün əvvəlində mövcud olan heyətin idarə edilməsindəki çətinlikləri göstərir. İcardi, Osimhen və Morata kimi aparıcı oyunçuların səfər matçına daxil edilməməsi, komandanın hücum gücündə ciddi bir boşluq yarada bilər. Bu vəziyyət, yalnız mövsümün açılış matçı üçün deyil, eyni zamanda klubun transfer siyasətində və ya maliyyə durumundakı hər hansı bir gələcək planlaşdırma əskikliyinin göstəricisi ola bilər. Bir klubun transfer bazarına yanaşması, mövcud maliyyə resurslarının effektiv istifadəsi və ya oyunçu bazarına uzunmüddətli baxışı, bu kimi situasiyaların qarşısını almaqda mühüm rol oynayır. Belə bir vəziyyətlə üzləşən klublar üçün ən böyük çağırış, maliyyə məhdudiyyətləri daxilində güclü və sabit bir heyət qurmaqdır. Belə bir durumda, Qalatasarayın gələcək mövsümlərdə də hücum xəttini gücləndirmək üçün necə bir strategiya izləyəcəyi maraq doğurur?

Qeyd olunan heyətdəki forvet oyunçularının olmaması məlum məsələdir, lakin bu vəziyyətin arxasında yatan daha dərin səbəbləri araşdırmaq lazımdır. Son illərdə bir çox Avropa klubunun, xüsusilə də "Qalatasaray" kimi böyük klubların transfer strategiyalarındakı dəyişiklik diqqəti çəkir. Yüksək maaşlı və yaşlı ulduz oyunçuları transfer etmək əvəzinə, gənc və perspektivli futbolçulara sərmayə qoymaq meyli artmaqdadır. Bu tendensiya, klubların maliyyə intizamını gücləndirmək və uzunmüddətli idman siyasəti qurmaq səyləri ilə əlaqələndirilə bilər. Eyni zamanda, bu, futbol bazarındakı iqtisadi qeyri-sabitlik və klubların maliyyə fırıldaqçılıq qaydalarına daha çox riayət etməli olması ilə də bağlı ola bilər.

Belə bir transfer siyasəti, gələcəkdə bir çox klubun heyətlərini yeniləməsinə və təcrübəli oyunçulara olan tələbin azalmasına səbəb ola bilərmi?

Maraqlı bir məqama toxunmusunuz. Gerçəkdən də, aparıcı hücumçuların iştirak etmədiyi bir matç öncəsi heyətdə gözlənilməz dəyişikliklərin olması, komandanın hücum gücü baxımından narahatlıq doğura bilər. Lakin bu vəziyyətin komandanın ümumi strategiyası çərçivəsində başqa bir mənası ola bilərmi? Məsələn, əsas oyunçuların sağlamlığını qorumaq məqsədilə rotasiya tətbiq edilməsi və ya digər oyunçulara şans verməklə onların potensialını ortaya çıxarmaq cəhdi nəzərdən keçirilə bilərmi? Bəlkə də, bu durum, zəif də olsa, məşqçi heyətinin əsas heyətdən asılı olmayaraq müxtəlif oyun taktikaları ilə nəticə əldə edə biləcəyini göstərmək üçün bir fürsətdir.

Məqalədə Qalatasarayın hücumçu problemlərinə toxunulması maraqlıdır. Lakin, Mauro İcardi, Victor Osimhen və Alvaro Morata kimi tanınmış oyunçuların heyətə daxil edilməməsinin səbəbi yalnız texniki və ya zədə ilə bağlı olub-olmadığı barədə əlavə məlumat verilmir. Bu vəziyyətin, daha geniş miqyasda, böyük klubların maliyyələşdirmə modellərindəki dəyişikliklər və qlobal transfer bazarında oyunçu qiymətlərinin şişməsindən qaynaqlanan risklərlə əlaqəsi ola bilərmi? Belə ki, bir neçə aparıcı oyunçuya güvənmək əvəzinə, klublar daha çox büdcəyə uyğun və ya gənc oyunçulara investisiya qoymağa məcbur qalırlarmı?

"Qalatasaray"ın hücum xəttindəki bu mövcud vəziyyətin, xüsusilə də mövsümün əhəmiyyətli bir matçı öncəsində oyunçuların heyətə daxil edilməməsi klubun strategiyası və ya oyunçu seçimi ilə bağlı bəzi suallar doğurur. Bu situasiyada alternativ bir yanaşma olaraq, məşqçi heyətinin gənc və potensial vəd edən hücumçu futbolçulara şans verməsi, onlara bu cür mühüm qarşılaşmalarda özlərini göstərmək imkanı tanıması qısa və orta müddətdə komandaya yeni bir dinamika qata bilər. Digər tərəfdən, klubun transfer siyasətinin bu kimi kritik anlarda meydana çıxan boşluqları necə doldurduğu da diqqətlə araşdırılmalıdır.

Qalatasarayın hücum xəttindəki problemlər, xüsusilə də əsas oyunçuların səfər matçına aparılmaması, mənə 2000-ci illərin əvvəllərində "Qalatasaray"ın yaşadığı bəzi hücumçusuzluq dövrlərini xatırladır. O zamanlar da, indiki kimi, komanda əsas qüvvələrini itirəndə hücum potensialında ciddi zəifliklər müşahidə edilirdi. Məsələn, həmin dövrdə də bəzi hücumçuların zədələnməsi və ya cəzalar səbəbindən ardıcıl bir neçə oyunda iştirak etməməsi komandanın oyununda qeyri-müəyyənlik yaradırdı.

Bu cür vəziyyətlərdən çıxarılan ən böyük dərs, güclü heyətin idarə edilməsinin vacibliyi və yalnız bir neçə oyunçuya güvənməməyin önəmindir. Taktik dəyişikliklərin və ya ehtiyat oyunçuların təcili şəkildə inkişaf etdirilməsinin vacibliyi də hər zaman özünü göstərmişdir. Bu günki vəziyyətin fərqi isə, o dövrlə müqayisədə futbolun özünün daha sürətli və fiziki cəhətdən daha tələbkar olmasıdır. Bu, hər bir oyunçunun hazırlıq səviyyəsinin daha yüksək olmasını və ehtiyat oyunçuların da minimum səviyyədə keyfiyyətli olmasını tələb edir. Maraqlıdır ki, bu dəfə bir neçə aparıcı hücumçunun birdən heyətdən kənarda qalması, ehtiyat planlarının nə dərəcədə güclü olduğunu sual altına alır. Bu, yalnız hücum xəttinin deyil, ümumilikdə heyətin dərinliyinin və idarə olunmasının prioritet olmalı olduğunu bir daha göstərir.