Həkim qətlləri: Qəzzanın ayağa qalxmaması hədəfi

Valideynlərinin, bacısının və ərinin bombardmanda həlak olmasından sonra Lubnah onların müharibənin son qurbanları olmasını diləmişdi. Atası, Dr. Marwan əl-Sultan, Qəzzanın ən hörmətli həkimlərindən biri, İndoneziya Xəstəxanasının direktoru və Zolaqda sağ qalan yeganə iki kardioloqdan biri idi. İyulun 2-də İsrailin atdığı bomba nəticəsində o, həyat yoldaşı Zikrə, qızı Lamis, bacısı Əmnə və Lubnahın əri Məhəmmədlə birlikdə həlak oldu. Ailə İsrail işğalçı qüvvələrinin (İİQ) əmrlərinə uyğun olaraq Cəbaliyədəki evlərini tərk edərək, İsrail tərəfindən “təhlükəsiz” elan edilmiş bir ərazidə, Qəzza şəhərinin qərbindəki “Şalett sahəsi” adlanan yerdə sığınmışdı. Bu ərazi vaxtilə ailələrin çimərlikdə çimərlikdə dincəldiyi, İsrail işğalının gündəlik sınaqlarına baxmayaraq əyləndiyi bir yer idi. Bomba birbaşa Dr. Mərvanın oturduğu otağı hədəf almışdı; binanın başqa heç bir hissəsi dağıdılmamışdı. Lubnah yemək hazırlamaq üçün aşağı düşdüyü üçün sağ qalmışdı. Qardaşları Ömər, Əhməd və Nimr də evdən kənarda olduqları üçün sağ qaldılar. Ölümündən bir gün əvvəl, mümkün atəşkəs xəbərini eşidən Dr. Mərvan oğlu Ömərlə ümidli bir vizyonunu bölüşmüşdü. “Atəşkəs əldə olunanda ilk işimiz evə qayıtmaq olacaq. Hər kəsin səyi ilə, bir-iki aya hər şeyi əvvəlki kimi edə bilərik. Sonra xəstəxananı yenidən quracağıq,” dedi. Ömər atasının sözlərindən ilhamlanmışdı. Dr. Mərvanın arzuları onunla birlikdə basdırıldı. Qızı Lubnahın duaları cavabsız qaldı. Soyqırım qurbanlar almağa davam edirdi. İyulun 4-də daha bir həkim qətlə yetirildi: Nasser Xəstəxanasında mama-ginekoloq məsləhətçisi Dr. Musa Həmdən Xafaca. Hücum qorxuducu dərəcədə oxşar idi. Dr. Musa da İİQ-nin əmrlərinə tabe olaraq Xan Yunisdəki evini tərk etmiş və başqa bir “təhlükəsiz zona” olan əl-Mavasidə sığınacaq axtarmışdı. Orada ailəsi üçün çadır qurmuşdu. Bu çadır onların məzarına çevrildi. Həyat yoldaşı və üç azyaşlı uşağı – qızları Şəza və Cudi, oğlu Adil hamısı dünyasını dəyişdi. Yalnız oğlu Əmr sağ qaldı.

Qəzza həkimlərinin fədakarlığı və itkiləri

Hər iki həkim karyeralarını başqalarının həyatını xilas etməyə həsr etmiş, bombardmanlar və xəstəxanaların mühasirəsi zamanı xəstələri ilə birlikdə qalmışdılar. Dr. Mərvan əvvəlki 50 gündə öldürülən 70-ci tibbi heyət işçisi, Dr. Musa isə 71-ci oldu. Qəzzadakı Hökumət Media Ofisinin məlumatına görə, onların ölümləri 2023-cü ilin oktyabrından bəri öldürülən tibbi heyətinin ümumi sayını ən azı 1580-ə çatdırdı. Müharibə başlayandan bəri hər iki gündə bir İsrail beş tibbi heyət işçisini, yəni həftədə 16 həkim, tibb bacısı, təcili yardım texniki işçisi və ya digər tibb işçisini qətlə yetirmişdir. Soyqırım başlayandan bəri qətlə yetirilənlər arasında Qəzzanın ən görkəmli tibb mütəxəssisləri də var. Bunlara Qəzza İslam Universitetinin Tibb Fakültəsinin keçmiş dekanı Dr. Ömər Farvana; Süni Ətraflar üçün Həməd Xəstəxanasının direktoru Dr. Rafət Lubbad; tanınmış mama-ginekoloq Dr. Soma Barud; tanınmış rekonstruktiv cərrah Dr. Əhməd əl-Məqədmə; şimali Qəzzada son ortopedik cərrah Dr. Səid Cudəh; əl-Şifa Xəstəxanasında ortopedik cərrahiyyə şöbəsinin rəhbəri Dr. Adnan əl-Burş; və Beyt Lahiyyadakı qadın xəstəxanasının rəhbəri Dr. İyad əl-Rəntisi daxildir. Dr. Soma və Dr. Səid işə gedərkən öldürüldü. Dr. Adnan və Dr. İyad İsrail həbsxanasında işgəncə altında öldülər. 2024-cü ilin dekabrından bəri həbsdə olan Kamal Ədvan Xəstəxanasının direktoru Dr. Hussam Əbu Səfiyyə də daxil olmaqla 180-dən çox tibb işçisi İsrail həbsxana mərkəzlərində saxlanılır.

Qəzzada tibbi heyətə qarşı "Medisid" siyasəti

Beynəlxalq humanitar hüquqla qorunan tibb infrastrukturu əsas hədəf olaraq qalmaqdadır. Dünya Səhiyyə Təşkilatı müharibə başlayandan bəri bu cür 734 hücumu sənədləşdirmişdir. Xəstəxanalar qəbiristanlıqlara çevrilmişdir. Bu, sadəcə təsadüfi zərər deyil; bu, "medisid" – Qəzzanın yaşama qabiliyyətinin qəsdən məhv edilməsidir. Hər bir qətlə yetirilən həkim illərlə çəkilən təlimin, sədaqətin və həyat xilas etmək potensialının itirilməsini təmsil edir. Hər bir bombalanmış xəstəxana Qəzzanın özünü müalicə etmək, sağ qalmaq və dözmək qabiliyyətinin sökülməsidir. Bunlar sadəcə itirilmiş həyatlar deyil; məhv edilmiş gələcəklərdir. Hazırda Qəzzadakı reallıq budur. Bu, İsrailin İslam müqavimət hərəkatı – Həması aradan qaldırmaq və ya 2023-cü il oktyabrın 7-də götürülən girovların geri qaytarılmasını təmin etmək kimi elan edilmiş hərbi məqsədləri ilə az əlaqəlidir. Əksinə, bu, "əl-İbadəh" – Yox etmə adlandırdığım bir prosesdir. Əl-İbadəh, bir xalqın sosial, mədəni, intellektual və bioloji davamlılığının tamamilə məhv edilməsi – tamamilə silinmə prosesidir. Və tibb işçilərinin məhv edilməsi bunun əsas elementidir.

Fələstin Sağlamlıq Nazirliyinin məlumatları da bu vəziyyəti təsdiqləyir.

Atası ilə birlikdə öldürülməzdən əvvəl, Lubnahın əri – “Palestine Magazine” jurnalisti Məhəmməd İsraildə bir il yarımlıq həbsə dözmüşdü. Azadlığa çıxanda Lubnaha etiraf etmişdi ki, ölüm həbsdə şahid olduğu dəhşətlərdən daha üstün olardı. Bu etiraf onu dərindən sarsıtmışdı.

Bu gün Lubnahın duası ürək ağrıdıcı dərəcədə sadədir: “Bəsdir. Bəsdir, bu müharibəni dayandırın.” Lakin indiyə qədər, digər duaları kimi, bu duası da cavabsız qalır.

24 saat