ABŞ prezidenti Donald Tramp ikinci dövrünün ilk altı ayında ABŞ prezident səlahiyyətlərinin sərhədlərini zorlayaraq, ölkənin
xarici siyasətini “Əvvəlcə Amerika” prinsipinə uyğunlaşdırmağı hədəfləyib.
Onun ilk vəzifə ayları administrasiyasının müharibə aparma yanaşmasına dair də ipucları verib. Analitiklər bunu bəyan edilən anti-müdaxiləçiliklə “güclə sülh” adı altında sürətli hərbi hücumlar arasında tərəddüd edən ziddiyyətli taktika kimi xarakterizə edirlər.
ABŞ-ın beynəlxalq münaqişələrə birbaşa müdaxiləsi sahəsində Trampın vahid strategiya izləyib-izləmədiyi sual altında qalsa da, ikinci dördillik müddətinin ilk hissəsində bir şey aydın olub: 2000-ci illərin əvvəllərində “terrorla müharibə” başladığı vaxtdan bəri Vaşinqtonun ən çox üstünlük verdiyi alət olan ABŞ
hava zərbələri yenidən sürətlə artıb.
ACLED (Armed Conflict Location and Event Data Project) tərəfindən ötən həftə dərc olunan hesabatda qeyd olunur ki, Trampın 20 yanvarda yenidən vəzifəyə başlamasından bəri ABŞ Yaxın Şərq, Mərkəzi Asiya və Afrikada 240 yerdə 529 hava zərbəsi həyata keçirib.
Bu rəqəm, Trampın dörd illik prezidentlik müddətinin ilk beş ayını əhatə etsə də, ABŞ prezidenti Co Baydenin 2021-2025-ci illəri əhatə edən bütün dövrü ərzində həyata keçirdiyi 555 hücuma artıq yaxınlaşır.
ACLED-in qurucusu və siyasi coğrafiya və münaqişələr professoru Kliyonad Raley hesabatı müşayiət edən bəyanatında bildirib: “Onun sərəncamındakı ən kəskin alət – hədəflənmiş hava zərbələri – son çarə olaraq deyil, ilk addım olaraq istifadə olunur”.
Raley əlavə edib: “Tramp dəfələrlə Amerikanın 'sonsuz müharibələrini' bitirəcəyini vəd etsə də, bunun necə olacağını nadir hallarda ətraflı izah edib. Bu ilk aylar planın mübarizələri başlamazdan və ya uzanmazdan əvvəl güclü atəş gücü ilə bitirməkdən ibarət ola biləcəyini göstərir”.
“Tramp Doktrinası”?
Prezident Trampın xaricdə ölümcül güc tətbiq etmək istəyi – və bu cəsarətli yanaşmanın ABŞ-ı uzunmüddətli münaqişələrə sürükləmə riski – artıq dövlət başçısının “Amerikanı Yenidən Böyük Et” (MAGA) tərəfdarlarının nüfuzlu seqmentlərində narazılığa səbəb olub. Bu, Trampın Yəməndəki
Husilərə qarşı altı həftəlik bombardman kampaniyasında və daha yaxınlarda, iyun ayında İsrailin qonşusuna qarşı hücumu fonunda İrandakı üç nüvə obyektinə zərbə endirmək qərarında kulminasiya nöqtəsinə çatıb.
Bununla da, Trampın yüksək vəzifəli rəsmiləri strategiyaya ardıcıllıq gətirməyə çalışıblar. Vitse-prezident JD Vans iyunun sonunda Trampın xarici müdaxilə planının indiyədək ən aydın təsvirini təqdim edib.
Vans Ohayo ştatında etdiyi çıxışda deyib: “Mənim 'Tramp Doktrinası' adlandırdığım şey çox sadədir. Birincisi, aydın bir Amerika marağı dilə gətirilir, bu halda İranın nüvə silahına sahib ola bilməməsidir”.
O əlavə edib: “İkincisi, bu problemi aqressiv diplomatik yollarla həll etməyə çalışırsınız. Və üçüncüsü, diplomatik yolla həll edə bilməyəndə, onu həll etmək üçün həddən artıq hərbi güc tətbiq edirsiniz və sonra uzun sürən bir münaqişəyə çevrilməzdən əvvəl oranı tərk edirsiniz”.
Lakin Trampın erkən diplomatik və hərbi macəralarının reallığı Vansın təsvir etdiyi vizyonla üst-üstə düşmür. Bu barədə Crisis Group-un ABŞ Proqram Direktoru Maykl Vahid Hanna danışıb və bu bəyanatı “ardıcıllığı geriyə doğru bərpa etmək cəhdi” adlandırıb.
Hanna vahid strategiyaya çox ümid bəsləməmək barədə xəbərdarlıq etsə də, bir “ardıcıl xəttə” diqqət çəkib: “həvəskar, tam düşünülməmiş və səbirsizliklə xarakterizə olunan diplomatik yanaşma”.
O, Əl-Cəzirəyə deyib: “Sülh qurucusu olmaq və sürətli razılaşmalar görmək haqqında bütün danışıqlara baxmayaraq, Trampın diplomatiyanın işləmə üsullarına dair xüsusilə qeyri-real bir baxışı var”.
ABŞ prezidenti Rusiya-Ukrayna müharibəsində sülh səylərini dəyişdirməyə söz vermişdi, lakin Ukrayna prezidenti Volodimir Zelenskiyə qarşı əvvəlki təzyiq kampaniyası Trampı Bayden administrasiyasının Rusiyaya qarşı sərt xəttinə qayıtmağa vadar edib, bu arada isə az irəliləyiş əldə olunub.
Qəzzada ilkin atəşkəsdən sonra Tramp rəsmiləri İsrailin müharibəsinə nəzarət etməkdə əhəmiyyətli irəliləyiş əldə edə bilməyiblər, bu da İran və Yəməndəki Husilərlə daxil olmaqla, digər münaqişələr təhlükəsini açıq qoyub.
İranın nüvə proqramını həll etmək üçün əvvəlki diplomatik cəhdlər Trampın istənilən uran zənginləşdirməsini bloklamağa yönəlmiş maksimalist yanaşması səbəbindən dayanıb. ABŞ-ın “dəmir-beton müttəfiqi” İsrailin Tehrana qarşı hərbi kampaniyasını məhdudlaşdıra bilməməsi nəticəsində bu səy dağılıb, çünki ABŞ İsrailə milyardlarla dollar hərbi yardım göstərməyə davam edir.
Hanna Əl-Cəzirəyə deyib: “Vansın dediyi kimi, ABŞ-ın diplomatik yolla həqiqətən də səylərini maksimuma çatdırdığını iddia etmək çətindir”.
O əlavə edib ki, Vansın məntiqinə görə, “bu, onları hərbi yolla cavab verməkdən başqa heç bir vasitə ilə qoymur”.
“Əvvəlcə bombala, sonra sual ver”?
ABŞ prezidenti Donald Tramp və müdafiə naziri Pit Heksetin ABŞ ordusunda “döyüşçü əxlaqını” bərpa etmək vədləri
hava zərbələrinə erkən vurğu ilə müşayiət olunub.
Həqiqətən də, Tramp hərbi əməliyyatlardan zövq almış kimi görünür. O, vəzifəyə başlamasından cəmi 10 gün sonra, fevralın 1-də Somalidə İŞİD-lə əlaqəli hədəfə endirilən zərbənin videosunu yayımlayıb.
Tramp, ilk dövründə boşaltdığı hərbi əməliyyat qaydalarını sərtləşdirən və ABŞ zərbələrinə asılılığı ciddi şəkildə məhdudlaşdırmağa söz verən Baydenlə müqayisə aparıb.
Prezident Tramp yazıb ki, “Bayden və onun yandaşları işi sürətli görə bilmədilər. Mən bacardım! İŞİD-ə və amerikalılara hücum edəcək hər kəsə mesajımız budur ki, “SİZİ TAPACAĞIQ VƏ SİZİ ÖLDÜRƏCƏYİK!””.
ACLED-in məlumatına görə, Tramp altı ay əvvəl vəzifəyə gəldiyi vaxtdan bəri Somalidə ən azı 44 hava zərbəsi endirib. Burada ABŞ uzun müddətdir həm yerli İŞİD qolunu, həm də Əl-Şəbabı hədəf alır. Bayden administrasiyası isə dörd illik dövründə cəmi 60-dan bir qədər çox belə zərbə həyata keçirmişdi.
ABŞ prezidenti Yəməndəki zərbələr – onun ikinci dövründəki ümumi zərbələrin böyük əksəriyyətini təşkil edən mart-may ayları bombardman kampaniyası – və İranın nüvə obyektlərinə endirilən ABŞ zərbələri barədə də oxşar qürurverici mesajlar paylaşıb. Tramp heç bir ətraflı qiymətləndirmə aparılmadan çox əvvəl bu zərbələrin “heç kimin görmədiyi kimi məhv edildiyini” bəyan edib.
Susseks Universitetində siyasi coğrafiya və münaqişə professoru olan Raley bildirib ki, artım Trampın Baydenin yumşaq güc siyasətindən uzaqlaşaraq ABŞ Dövlət Departamentini ixtisar etməsi və ABŞ-ın xarici yardım aparatını ləğv etməsi kimi addımlarla əlaqələndirilə bilər.
Bu, Trampın ABŞ-ı “yeni beynəlxalq münaqişə mühitində oyunçu” kimi yerləşdirmək cəhdi kimi də qiymətləndirilə bilər. Son illərdə dövlət aktyorlarının xarici torpaqlarda həyata keçirdiyi ümumi zorakılıq davamlı olaraq artıb və hazırda ACLED-in qlobal miqyasda izlədiyi bütün zorakı hadisələrin 30 faizini təşkil edir.
Raley Əl-Cəzirəyə deyib: “Ancaq deyərdim ki, Vans nə qədər iddia etsə də, hələ də aydın bir Tramp doktrinası yoxdur. Və hazırda bu, bir az 'əvvəlcə bombala, sonra sual ver' kimi görünür”.
Airwars direktoru Emili Tripp bildirib ki, bu yanaşmanın xüsusilə ölümcül nəticələri olub. O, Trampın ilk dövrünü xatırladıb, o zaman da
hava zərbələrini artıraraq sələfi, keçmiş prezident Barak Obamanı ötüb keçmişdi. Obama özü də xaricdə pilotsuz təyyarə müharibəsinin genişlənməsinə nəzarət etmişdi.
Monitorinq qrupu 2025-ci ildə Trampın Yəməndəki ABŞ zərbələrindən 224 mülki vətəndaş tələfatı qeydə alıb. Bu rəqəm, əvvəlki 23 ildə ABŞ-ın ölkədəki əməliyyatları nəticəsində bildirilən 258 mülki vətəndaş tələfatına demək olar ki, bərabərdir. Administrasiya zərbələrində xüsusilə güclü və bahalı sursatlardan istifadə edib ki, Airwars-ın qiymətləndirməsinə görə, Bayden dövründən daha geniş hədəflərə qarşı istifadə edilib.
Tramp administrasiyasının Yəməndəki iki zərbəsi – biri Ras İsa Limanına, digəri Səna'da bir miqrant saxlanma mərkəzinə – Amnesty International və Human Rights Watch tərəfindən mümkün hərbi cinayətlər kimi qiymətləndirilib.
Tripp Əl-Cəzirəyə deyib: “Bu, tipik deyil və ya Tramp, Hekset və [ABŞ Mərkəzi Komandanlığı] tərəfindən müəyyən edilmiş səlahiyyət dairəsi əsasən iqtisadi hədəflərə yönəldilmiş bir kampaniyada gözlənilən bir şey deyil”.
O, əlavə edib: “Mülki əhaliyə bu qədər yüksək zərərin olması üçün həqiqətən də heç bir səbəb yoxdur”.
Tripp hələ də Pentaqonun Trampın ikinci dövründə mülki itkilərin araşdırılmasına və şəffaflığa necə yanaşacağını qiymətləndirməyi gözlədiyini bildirib.
Effektivliklə bağlı suallar
Administrasiyanın sürətli və güclü hərbi zərbələrə etibarlılığının ABŞ qüvvələrini uzunmüddətli münaqişələrdən həqiqətən qoruyub-saxlaya biləcəyi hələ də qeyri-müəyyəndir.
Husilərlə müvəqqəti atəşkəs davam etsə də, ABŞ-ın bombardman kampaniyasının nəticələri “çox qənaətbəxş deyil” – Crisis Group-dan Hanna belə deyib və əlavə edib ki, əsas şərtlər az dəyişib.
Qrup Qırmızı dənizdə gəmilərə zərbə endirməyə və Qəzzadakı müharibəyə qarşı İsrailə raketlər atmağa davam edib. İyulun əvvəlində baş verən bir hücum Dövlət Departamenti sözçüsü Tammi Brusisin ABŞ-ın “naviqasiya azadlığını və kommersiya daşımalarını qorumaq üçün lazımi tədbirlər görməyə davam edəcəyi” barədə xəbərdarlıq etməsinə səbəb olub.
ABŞ prezidenti Donald Trampın İranın nüvə obyektlərinə endirdiyi zərbələrin İranın nüvə proqramı ilə bağlı diplomatik irəliləyişə gətirib-gətirməyəcəyi barədə suallar qalır, çünki Ağ Ev bunu iddia edir. Tehranın Qətərdəki ABŞ bazasına qisas zərbələri endirməsindən qısa müddət sonra atəşkəs əldə edilsə də, az irəliləyiş əldə olunub.
Crisis Group-dan Hanna qiymətləndirib ki, Tramp
hava zərbələrinə qismən onların ABŞ cəmiyyətində bir qədər “antiseptik” hala gəldiyi və onların zərərinin “ictimai nəzarətdən kənarda qaldığı” üçün etibar edib.
Ancaq o əlavə edib: “Hava gücünün təkbaşına edə biləcəyinin sərhədləri var... Bu, sadəcə reallıqdır”.
24 saat
Oxucu Şərhləri
Ancaq Tramp administrasiyasının yanaşması ilə "böyük dayağı" siyasəti arasındakı əsas fərq, əhatə dairəsindədir. "Böyük dayağı" siyasəti əsasən ideoloji və iqtisadi yönümlü idi, halbuki Trampın yanaşması daha çox milli maraqlara yönəlib. Bundan əlavə, əvvəlki "böyük dayağı" siyasətinin, səylərinin uzun müddətli dayanıqlığı və qarşılıqlı təsirlərinin müəyyənləşdirilməsinə yönəldilmiş olduğu nəzərə alınsa, Tramp administrasiyasının tətbiq etdiyi taktika daha qısa müddətli və daha çox konkret nəticələrə yönəlib. Beləliklə, keçmişdəki təcrübədən çıxarıla bilən dərs, belə bir "güclə sülh" taktikasının uzunmüddətli nəticələrinin diqqətlə qiymətləndirilməsinin zəruriliyidir. Həm də, bunun beynəlxalq münasibətlərin daha geniş kontekstində, müttəfiq və rəqiblərlə əlaqədə necə təsir göstərəcəyinin dəqiq qiymətləndirilməsi əhəmiyyətlidir.
Konstruktiv bir həll olaraq, ABŞ-ın xarici siyasətini formalaşdıran qurumların - Konqres, müstəqil təhlil mərkəzləri və ictimai təşkilatların - daha aktiv rol oynaması təklif oluna bilər. Bu qurumlar, hərbi əməliyyatların potensial nəticələrini hərtərəfli qiymətləndirmək və alternativ diplomatik yolları araşdırmaq üçün, prezidentin təkliflərinə müstəqil və tənqidi baxış təqdim edə bilərlər. Bu yanaşma, prezidentin əməllərini yalnız reaksiya verməklə deyil, proaktiv şəkildə formalaşdırmağa kömək edə bilər. Bu, qərar qəbul etmə prosesinin daha şəffaf olmasını və hərbi əməliyyatların yalnız son çarə kimi nəzərdən keçirilməsini təmin edə bilər.
Lakin, gəlin məsələnin digər bir tərəfini də nəzərə alaq. "Güclə sülh" yanaşmasının əslində daha geniş miqyaslı münaqişələrin qarşısını almaq məqsədi daşıdığını və bu təklif olunan anti-müdaxiləçilik siyasətinə zidd olmadığını iddia etmək olar. Sürətli hərbi əməliyyatların seçilməsi, uzun müddətli hərbi müdaxilələrə nisbətən daha az hərbi qüvvənin sərf edilməsini və əhalinin daha az təsirlənməsini təmin edə bilər. Deməli, ziddiyyətlilik deyil, məqsədəuyğun bir taktik strategiya kimi qiymətləndirilə bilər. Bundan əlavə, "əvvəlcə Amerika" prinsipinin də öz-özlüyündə müdaxiləçi olmayan bir siyasəti nəzərdə tutmadığını, yalnız Amerika maraqlarının qorunmasını əsas götürdüyünü vurğulamaq lazımdır. Bu maraqların qorunması bəzi hallarda sürətli hərbi əməliyyatlar tələb edə bilər. Beləliklə, müəllif tərəfindən təsvir olunan ziddiyyətin varlığı və təbiəti, təqdim olunan faktların şərhindən çox, interpretasiya məsələsidir.
Bu kontekstdə, "güclə sülh" taktikasının uzunmüddətli sülh və sabitlik üçün effektiv bir yol olub-olmadığı sualı ortaya çıxır. Qısamüddətli hərbi müvəffəqiyyətlər uzunmüddətli sabitliyə necə təsir göstərir və belə taktikalardan yaranan potensial fəsadlar nəzərə alınmaqdadır?
Lakin əsas fərq, müasir geosiyasi kontekstdir. 19-cu əsrin sonunda və 20-ci əsrin əvvəllərində ABŞ-ın Latın Amerikadakı gücü, əsasən regional idi. Hazırkı dünya daha çox qarşılıqlı əlaqəli və nüvə silahları ilə yüklənmişdir. Tramp administrasiyasının "güclə sülh" taktikasının nəticələri nəzərə alınarsa, bu yanaşmanın bu gün daha dağıdıcı nəticələr doğura biləcəyini təxmin etmək çətin deyil. Ona görə də, tarixi müqayisələr kömək edə bilər, amma dəqiq bir paralellik yaratmaq olmaz. Bu fərqlər diqqətlə nəzərə alınmalıdır.
Alternativ bir baxış bucağı isə Tramp administrasiyasının hərəkətlərini hərbi gücün yeni kontekstdə - daha az və daha seçici istifadəsini əks etdirən bir strategiya kimi təqdim etməkdir. Beləliklə, "güclə sülh" yanaşması, əslində, genişmiqyaslı müdaxilələrdən daha çox məqsədyönlü, məhdud hərbi əməliyyatlara üstünlük verilməsinin bir əlaməti ola bilər. Bu strateji dəyişiklik, uzunmüddətli müdaxilələrin bahalı və həmişə səmərəli olmadığı nəzərə alınmaqla, rasional bir reaksiya olaraq qəbul edilə bilər. Müəllifin "zorlama" ifadəsindən istifadəsinə qarşı çıxmaq istəmərəm, amma bu ifadənin arxasında dayanan səbəblərin daha çox araşdırılması vacibdir. Çünki bu "zorlama" niyə məhz bu şəkildə, bu məqsədlə və bu dərəcədə həyata keçirilir? Bu suallar cavablandırılmadan, Trampın xarici siyasətinin tam və obyektiv qiymətləndirilməsi mümkün deyil.
Şərh Yaz